ساگر جھڙو پنھنجو پيار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
ڌڙڪن منھنجي دِل جي تون،
هر پَل تنھنجي سار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
ٽاڪَ منجھند شام ٿي ويندي،
کولي اَچ تون وار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
پريت راهُن ۾ اَڏيل جيڪا،
ڊاهي سا دِيوار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
جنم جنم کان پنھنجو ناتو،
ڪير ڪري سگھندو ڌار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
تولهءِ جاڳي راتيون گهاريم،
شاهد چنڊ تارا يار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
جِتي ’ساگر‘ پيار ئي پيار آ،
آءُ هلون اُن پار،
آءُ ته ماڻيون منزل کي.
§