ڪيسين عشق اسانکي ساڙي ڪندين رَک!
سُونھن کي اسانجا ٻِٽا هوندئي ٻَک.
هي ضدي ضمير نه وِڪامي سگهي ٿو،
هُجي توڻي کيسو ۽ خالي ڪُک.
هو نٿي چاهي هُن جو پيڇو ڇڏي ڏي،
سياڻو ٿي زور جي مھندي نه مَک.
ڀلي تون هَل اوٽَ پردي جي وٺي،
پر پنھنجن لئه ايڏا حِجاب نه رَک.
هوءَ کُلاسي اڱڻ تي کولي مُنهن سُتي آ،
چنڊ آ چھرو نه پئي ڪا پَرک.
§