پرينءَ پھرين پنھنجي نِگاهُن کي روڪ.
ڀلي پو اسانجي خطائُن کي روڪ.
لُڇي ٿي پُڇي ٿي سَڏي ٿي اوهانکي،
نه دُکي هن دِل جي صدائُن کي روڪ.
ڏيندين جي ٽانڊا ته اُٿندا ئي شُعلا،
اي جڳ! تون پنھنجي سزائُن کي روڪ.
جفائون ڪرين ٿو ته ڪر شوق سان،
مگر تون نه منھنجي وفائُن کي روڪ.
پرينءَ کي ڇُھن ٿيون نه هرگز وڻن ٿيون،
خدايا! هن چنچل هوائن کي روڪ.
§