ڪاش جي تون مِلي پوَين،
سپنا ماڻين ساڀيائون.
زندگي جي ڏُور سفر ۾،
قدم ڪي ٻه هَلي پوَين،
سپنا ماڻين ساڀيائون.
برکا رُت جيئن بَرسي مون تي،
ساگر وانگيان ڇُلي پوَين،
سپنا ماڻين ساڀيائون.
گُهٽجڻ لڳو آ ساهه مُنھنجو،
گهٽا ٿي جي گُهلي پوَين،
سپنا ماڻين ساڀيائون.
ٽھڪ ناهن تڏهن روئان پيو،
ٿورو جي تون کِلي پوَين.
سپنا ماڻين ساڀيائون.
§