جڏهن جيءُ جُدائي جلائڻ لڳي ٿي.
تڏهن ياد تنھنجي ستائڻ لڳي ٿي.
صدين کان سھيڙي رکيم تولئه خوشيون،
هوا تِن کي هاڻ اُڏائڻ لڳي ٿي.
اوهان جي پُڄاڻان اسان ڏي نه آئي،
بھار جي موسم به ڏائڻ لڳي ٿي.
کائي ترس شايد هو منھنجي ڳوڙهن تي،
ڪڏهن ڪڏهن مونکي کِلائڻ لڳي ٿي.
منھنجي ڏات کي ۽ مون ’مور‘ هاڻي،
تنھائي دِل جي ته کائڻ لڳي ٿي.
§