تنھنجو مونسان مُرڪي مِلڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
مون وٽَ هڪڙي رات ترسڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
تُنھنجي نظرن ۾ نشو آ، تُنھنجو مُرڪون مَڌَ ڀريل،
مون ڏي ڏِسي هڪ مُرڪ مُرڪڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
جِت ٿيو تُنھنجو جنم، سا ڀٽائي ڀونءَ سڏجي،
تنھن ڀونءَ ۾ منھنجو ڄمڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
جنھن جي آغوش ۾ اَڏيل آ، پنھنجو آشيانو پرين،
تنھن سنڌ امڙ تي سر ڏيئڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
مون توکان هڪ مُرڪ گهُري، مَڌَ ڀريل تنھنجي چَپَن جي،
بارش جان تُنھنجو وَسِي پوَڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
ڪير ڪنھن سان ٿو ’ساگر‘ عمر ڀر لئه گڏ رهي،
ڪُجهه گهڙيون تُنھنجو گڏجي رهڻ، آ وڏو مون لئه اعزاز.
§