ياد تُنھنجي رُوئاڙي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
سِڪ تنھنجي ستائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
دِل کي بھَلايو ٿم گهڻو دِل چَري آ مڃين ئي نٿي،
دِل دَر دَر رُلائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
چنڊ ويندو آهي لھي، رات ويندي آهي ٺَري،
جُهوري تُنھنجي جاڳائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
هر موسم ۾ هيڪلائي ويھه لڳي ٿي ساري وهي،
دُوري دوزخ مچائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
ڏينھن ڏائڻ وانگي ڏَنگي، رات گهاريا ٿو تارا ڳڻي،
تانگهه تُنھنجي تپائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
سوا تُنھنجي نه ساعَت سَري، پَل نه ٿي ’مور‘ پيارا پري،
هيڪلائي جيءُ جلائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
’ساگر‘ سارين نه سارين مونکي، مون وِساريو ناهي توکي،
رُوح ۾ سِڪ سمائي ٿي، توڏَي هر هر تڏهن ٿو اچان.
§