لُڙڪ لُڙڪ ٿي ٺھي ٿو سمنڊ.
اسانجي اکين ۾ رهي ٿو سمنڊ.
هي پيرن جا نشان ڪُجهه ٻُڌائن ٿا،
هوءَ آ گُذري هِتان چئي ٿو سمنڊ.
هُن پير پُسايا ته جُهومي اُٿيو،
رقص ۾ ڄڻ ته لڳي ٿو سمنڊ.
ڪو ڪنھن لئه نه لُڙڪ ٻه هاري سگهي،
ڪو ڪنھن لئه اکين ۾ رکي ٿو سمنڊ.
پيو سِج لَھَي هاڻَي هلون ٿا ’ساگر‘،
پريان ٻانھُون پکيڙي سَڏي ٿو سمنڊ.
§