اکين سان جڏهن مِلن ٿيون اکيون.
اکين جو قسم پو رُلن ٿيون اکيون.
ٽوڙيَ ڪَن ٿيون هي حِصا حِصا،
جڏهن ڀي مِلي پو ٽُٽَن ٿيون اکيون.
ڪيڏو ڪربَ آ حياتيءَ جي هنج ۾،
ڪنھن لاءِ پر هي کِلن ٿيون اکيون.
جي وار ويڙهين ته احتياط سان،
وارن ۾ تُنھنجي هي رهَن ٿيون اکيون.
تون جِتان جِتان به گُذرين ٿي،
اُتان اُتان هي هَلن ٿيون اکيون.
جاڳن ٿيون راتيون سِتارن سان گڏجي،
پل نه هي هڪڙو سُمھن ٿيون اکيون.
جڏهن به ياد ستائي ٿي ’ساگر‘
بادل جان ڀرجي وَسن ٿيون اکيون.
§