ڏِٺي ڏينهن ٿيا،
نيڻ روئندا رهيا،
تون نه آئين اڃان،
تون نه آئين اڃان.
مِينهِن وسندا ويا،
من اڱڻ مٿي،
ٽانڊا ٻَرندا رهيا.
تون نه آئين اڃان،
تون نه آئين اڃان.
ڏينهن گُذرن نٿا،
رات چنڊ تڪي،
لُڙڪ ڪرندا رهيا،
تون نه آئين اڃان،
تون نه آئين اڃان.
چاهه چُمندا هيا،
’ساگر‘ سُڏڪا ڀري،
چَپَ پُڇندا رهيا،
تون نه آئين اڃان،
تون نه آئين اڃان.
§