سر اڏيءَ تي آهي عشق.
راند ٻاراڻي ناهي عشق.
حد نه ڪائي لاحد آ هي،
ڪوئي نه ڄاڻي ڇا هي عشق.
ساڙي ڪڏهن ٿو ڀَسم ڪري هي،
ڪڏهن ڇڏي ٿو ٺاهي عشق.
دَردَ کان ڪير لھرائي،
پر جي ڪنھن سان راهي عشق.
پٿر بازي ۾ رهي جيئن شِيشو،
ايئن ڇڏي ٿو ڊاهي عشق.
’ساگر‘ سو ئي امر ٿيندو آ،
جنھن کي ڀي ٿو چاهي عشق.
§