هوءَ جا ماري وئي
ڪيڏيِ پياري هُئي،
سُونھَن هُن جي ڄَڻ،
سنڌ ساري هُئي،
هُوءَ جا ماري وئي،
ڪالھه ڪاري ڪري،
پر هُوءَ ڪاري نه هُئي،
نيڻ هُن جا گهرا،
هُئا ڪينجهر جيان،
جنھن جي ڪِنارَن مَٿي،
خواب ڪچَڙا ڪيئي،
هُن هُئا پوکي رَکيا،
هُن هو سوچيو ڪڏهن،
وقت کان ايئن اڳي،
ڪنوَل خوابنَ سندا،
ڪينجهر نيڻن مَنجهان،
وِيندا اِيئن پَٽجيِ،
ڌُوڙ مَنجهه لَٽَجيِ،
دِل جي شاهراهه مَٿي،
قبر ٿي پوندا،
ساڀيان کان ئي اڳي،
ڪير هُن کي چئي،
رات ڪاري هِتي،
پيار جي پنڌ ۾،
رُڳي واري هِتي،
اَنڌ ئي اَنڌ آ،
هر گس هر گهٽي،
ڌُنڌ ئي ڌُنڌ آ،
ڪير سُونھَن کي هِتي،
ناهي سمجهي سگهيو،
پيار کي ڪو هِتي،
ڪيئن سمجهي سگهي،
هٿ ٺوڪيون هِتي،
رڳو رسمون جُڙيل،
ڪوڙِين رسمُن کان،
هُن هُئي بغاوَت ڪئي،
ڄَڻ عبادت ڪئي،
هوءَ ته سُھڻي هُئي،
دهشت درياءَ سندي،
هُن نه پرواهه ڪئي،
هُن ته ڏونگر ڏوريا،
هوءَ ته سَسُئي هُئي،
عِشق ئي عِشق هُئي،
هِير هُڳاءُ جيان،
اُتر جي واءُ جيان
مُومَل جو ماڻُو هُئي،
سُر راڻوُ هُئي،
شاهه جي وائي جيئان،
هُوءَ ته پياري هُئي،
سُونھَن هُن جي ڄَڻ،
سنڌ ساري هُئي،
هُوءَ جا ماري وئي،
ڪالھه ڪاريِ ڪريَ،
پر هُوءَ ڪاريِ نه هُئي،
پوءِ به ماريِِ وَئي.
§
هر اُن معصوم عورت جي نالي جنهن کي ڪاري ڪري ڪُٺو ويو.