مايوسي کان پاسو ڪرڻ مون سِکيو آ.
پرين! تُنھنجي خاطر جيئڻ مون سِکيو آ.
رُوئڻ جي ته مُنھنجي عادت هُئي پر،
توکي خوش رکڻ لئه کِلڻ مون سِکيو آ.
ويندي رات غم جي پرڀات ٿيندي،
ٿي ٻاٽ مان لاٽ ٻَرڻ مون سِکيو آ.
مُنھنجي لاءِ ڀَل تون شمع ٿي نه ٻَرجان،
پتنگ ٿي تولاءِ سڙڻ مون سِکيو آ.
جُهڪائي نظرون جيئڻ هِت ڏُکيو آ،
ڪري ڳاٽ اوچو هَلڻ مون سِکيو آ.
موت ته هڪ ڏينھن اچڻو ئي آهي،
’ساگر‘ زندگي سان رهڻ مون سِکيو آ.
§