جِيون جو سفر اُداسي ٿو آڇي.
مونکي مُنھنجو ئي گهر اُداسي ٿو آڇي.
لڳي ٿو هِتان ڪوئي راڪاس آ گُذريو،
تڏهن ته هي شھر اُداسي ٿو آڇي.
نه ئي ڇير ڇمڪو نه ڪي ٻُول ٻاتا،
تنھا تنھا پَڌَر اُداسي ٿو آڇي.
ماٺ آ مھراڻ ڇڏيو رقص ڇولين،
سنڌو جو ڪَپر اُداسي ٿو آڇي.
آهن ديس پنھنجي تي ڌاڙيل قابض،
امن جو ڪبوتر اُداسي ٿو آڇي.
§