رُڳو ئي دَردَ جون گهڙيون
رُڳو ئي دَردَ جون گهڙيون،
رُڳو دِلين ۾ ساڙَ آ،
اڱڻ اڱڻ اُجاڙ آ،
نه پَھَر ڪوئي پيارَ جو،
نه سحَرَ ڪوئي سُڪونَ جو،
آ جِيوَن جنگ ميدان جان،
جنھن جي هَر موڙ تان،
هَر پَھَر لَڙي لَڙي،
حياتي هارائي آ رَهي،
پوءِ به دِل هِي بي چئي،
مَڃيَ نٿي هِن هارَ کي،
اڃان به گهڻو ناز ٿس،
پرينءَ اوهان جي پيار تي،
توڻي جو ڪُند ذهَن هِتي،
پيارَ جيِ هَر راهه تي،
وَڏيون رُڪاوَٽون ٿا وِجهن،
بي نانءُ غيرت جو پاند پَڪڙي،
محبتن کي موتَ ڏين ٿا،
پوءِ به پيارَ زندهه رَهَن ٿا،
پوءِ به پيارَ زندهه رَهَن ٿا.
§