سُونھن سودي ڪيئن سگھندين، حُسن جو ڇا ڏيندين اگهه.
جِسم خريدي سگهين ٿو پر جذبن جو ڇا ڏيندين اگهه.
ڪوئل ڪُوڪَ لنَوين ٿي جنھن پَل، نيڻ مھٽي ٿي جاڳي هوءَ،
کُولي ٿو هُوءَ ور جِن ۾، تِن لمحن جو ڇا ڏيندين اگهه.
هِڪڙَي ايڪڙ عيوَض پنھنجي، ڀيڻ ڪري تو ڪاري ماري،
سنڌ کي ڏِنا تو روز نوان، تِن زخمن جو ڇا ڏيندين اگهه.
رات آڌي جو لوڪَ سُتَي هُوءَ، ڪنڊاوان رستا اُڪري،
هورَي هورَي آئي کڻي، تِن قدمن جو ڇا ڏيندين اگهه.
ڪا ڪا شئي اَمُلھه ٿئي ٿي، جيئن پرينءَ جي هِڪڙي مُرڪ،
کوڙ اهڙين خوبصورت، مُرڪن جو ڇا ڏيندين اگهه.
راتيون جاڳي جيڪي لِکيا، سَکي جي سُونھن مٿي،
’ساگر‘ جي تِن نظمن ۽ غزلن جو ڇا ڏيندين اگهه.
§