سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

منهنجي واپسيءَ جي ٽڪيٽ ۾ تبديلي

مون پنهنجي گائيڊ جان لارج کي لکي ڏنو هو ته منهنجي ٽڪيٽ وايا جده (سعوي عرب) تبديل ڪئي وڃي ڇو ته آءٌ عمري جي سعادت حاصل ڪري پوءِ وطن واپس ٿيندس. کيس اهو به چيو هوم ته ان تبديليءَ جي عيوض مون کي وڌيڪ پئسا ڀرڻا نه پون. جان لارج ڏاڍو سٺو ۽ تعاون ڪندڙ انسان هو. مون کي چيائين ته ٽڪيٽ ۾ ضروري تبديلي ته ٿي ويندي باقي ممڪن آهي اوهان کي مٿي ڪجهه پئسا ڏيڻا پون. مون کيس چيو: ”يار قرب ڪر، جيئن پئسا نه ڀرڻا پون“. نيٺ 28 سيپٽمبر تي ٽڪيٽ منهنجي حوالي اچي ڪيائين ۽ چيائين ته: ”بلوچ صاحب! توهان جي خواهش کان به آءٌ اڃا اڳڀرو هليو ويو آهيان. اوهان جي واپسي وايا لنڊن ڪرائي اٿم، اُتي اوهان جو هڪ رات جو (Free stay) آهي سو به 5-اسٽار هوٽل هلٽن ۾ جتي اوهان 14 ڪلاڪ آرام ڪري ٻئي ڏينهن تي جده روانا ٿي وڃجو“. مون ٽي ڀيرا سندس مهربانيون مڃيون ۽ کيس چيم: A very huge thank you John Large وراڻيائين: ”اوهان جي مدد ڪرڻ منهنجو فرض هو ۽ مون کي خوشي آهي ته اوهان وٽ مان سرخرو ٿيس. بس هاڻي پنهنجي سفر کي Enjoy ڪجو“.
26 سيپٽمبر تي صبح جو ڏهين وڳي هوٽل ڇڏيوسين جتان يونائيٽيڊ اسٽيٽس انفرميشن سروس (USIS) جا گائيڊ جان لارج ۽ ڊوروٿي ٽامس اسان کي ٽرمپ بلڊنگ وٺي ويا. ڇا ته هيءَ بلڊنگ آهي. 68 منزلن تي ٺهيل آهي ۽ مئنهئٽن جي بلڪل وچ مرڪز ۾ ٺهيل آهي. اسان هن منزل جي 42 هين منزل تي آياسين جتي وائيس آف آمريڪا (Voice of America-VOA) جو خبرن جو شعبو ڪم ڪري ٿو. 42هين منزل جو ذري گهٽ اڌ وائيس آف آمريڪا جي خبرن جي شعبي جي حوالي آهي. هونئن وائيس آف آمريڪا جو هيڊڪوارٽر ته واشنگٽن ڊي سي ۾ آهي جنهن جو احوال گذريل صفحن ۾ ڏئي آيو آهيان پر نيويارڪ ۾ پڻ خبرن جو شعبو ڪافي سرگرم آهي ۽ ڪيتريون خبرون واشنگٽن جي بجاءِ نيويارڪ جي اسٽوڊيوز مان سڌيون نشرٿين ٿيون. بهرحال اڄ 26 سيپٽمبر جو سربستو احوال هن طرح آهي:
جيئن اسان ٽرمپ بلڊنگ جي 42هين منزل تي پهتاسين ته وڏي ۽ تمام ڪشادي ورانڊي ۾ اسان جي لاءِ مرحبائي بئنر لڳايا ويا هئا جن تي لکيل هو:
We heartily welcome our distinguished participants of International Visitor Program
(اسان انٽرنيشنل وزيٽر پروگرام جي معزز مهمانن کي دلي آجيان چئون ٿا).
ان کانپوءِ اسان کي هڪ وڏي هال ۾ ويهاريو ويو ۽ اسان جي سامهون اسٽيج تي آمريڪا جا ماهر براڊڪاسٽر ويٺل هئا. دستور موجب اسان سڀني پنهنجو پنهنجو تعارف ڪرايو. ان کانپوءِ ڪافيءَ جو دور شروع ٿيو ۽ ريفريشمينٽس ۾ ڪاٺين ۾ ٽُنبيل گوشت جون ٻُوٽيون کارايائون جيڪي اسان کان اڄ تائين نه وسري سگهيون آهن. ڇو ته هن گوشت جو ذائقو ئي نرالو هو. اسان کي ٻڌايو ويو ته جيڪي ٻُوٽيون اسان کاڌيون، اُهي پکين جون هيون ۽ اهي ٻُوٽيون نصيب وارن جي حصي ۾ اينديون آهن. 12 وڳي تائين چانهه ۽ ڪافيءَ جو دور هليو. بعد ۾ ٽن منجهان ٻن براڊڪاسٽرس ائنڊريو هاپڪنس ۽ جوزف سمپسن اسان کي خبرن جي شعبي جي باري ۾ تفصيلي ۽ وندرائيندڙ طريقي سان ليڪچر ڏنا ۽ اهو به ٻڌايو ويو ته ڪهڙين خبرن کي ڪارگر چئجي ۽ ڪهڙيون خبرون اجايون ۽ ڀراءَ خاطر(Fill gap arrangement) هونديون آهن. ٻنهي صاحبن ڏاڍا زبردست ليڪچر ڏنا. ليڪچر کانپوءِ اُنهن اسان کي دعوت ڏني ته کانئن ڪنهن به قسم جي وضاحت وٺون ۽ سوال ڪريون. اسان جي گروپ مان مون سميت پنجن ڄڻن ڪجهه سوال اُٿاريا جن جا جواب اُنهن نهايت ئي خوش اسلوبيءَ ۽ تسلي بخش نموني ڏنا. ڏاڍي مفيد معلومات ملي. ليڪچر، ريفريشمنيٽ، ڪافيءَ جو دور توڙي مجموعي طور اڄوڪي سڄي نشست کي اسان خوب Enjoy ڪيو. منجهند جو اڍائي وڳي هي نشست پوري ٿي ۽ اسان پنهنجن هوٽلن تي موٽي آياسين.
27 ۽ 28 سيپٽمبر تي اسان کي نيويارڪ جي مختلف جڳهين تي وائيس آف آمريڪا جي براڊڪاسٽنگ جا شعبا ڏيکاريندا رهيا ۽ بروڪلن ۽ برانڪس جي علائقن ۾ اسان ننڍيون ننڍيون پرائيويٽ ريڊيو اسٽيشنون به ڏٺيون پر اُنهن جو معيار اهڙو نه هو جيڪي اسان ڊَلس (ٽيڪسَس) يا لاس اينجلس ڪئليفورنيا ۾ ڏٺيون هيون. يونائيٽيڊ اسٽيٽس انفرميشن سروس وارن نيويارڪ ۾ اسان تي هٿ هلڪو رکيو هو. ڇاڪاڻ ته نيويارڪ اسان جي ٽوئر جو آخري شهر هو ته هنن به شايد اهو طئي ڪيو هو ته گروپ وارن کي براڊڪاسٽنگ جي سلسلي ۾ سڄي ڏينهن ۾ گهڻو مصروف نه رکجي ۽ ڀلي ته هو پاڻ به هيڏي هوڏي گهمن ڦرن، نه ته مِلواڪي شهر تائين اسان جي پروگرام کي ايترو ٽائيٽ رکندا هئا جو اسان کي صبح جي ڏهين وڳي کان وٺي شام جو پنجين وڳي تائين قابو رکندا هئا ۽ اسان جو هر قدم سندن ڇپيل پروگرام موجب کڄندو هو.