لنڊن ۾ بيروزگار، رٽائرڊ ڪامورا ۽ ننڍن ٻارن جا والدين موجن ۾
1. هر نئين ڄاول ٻار لاءِ سندس پيدائش کان وٺي 16 سالن جي عمر تائين، ٻار جي ماءُ کي هر هفتي 17 پائونڊ ملندا آهن.
2. هر ٻار جي پيدائش کان اڳ، سندس ماءُ کي 300 پائونڊ اڳواٽ ملندا آهن ته جيئن ايندڙ ٻار لاءِ ان جي ماءُ، ڪپڙن لٽن ۽ کاڌي پيتي جو اڳواٽ بندوبست ڪري.
3. جيستائين ٻار جي ماءُ ويم جي سلسلي ۾ اسپتال ۾ داخل رهي ٿي ته سندس ويم ۽ رهائش جي ڪا به فيس ڪانهي.
4. هر ٻار کي هر هفتي ٽيڪس جي ڇوٽ ملندي آهي جيڪا 43 پائونڊ هوندي آهي.
5. ڪا عورت جيڪڏهن اڪيلي ڪنهن گهر ۾ رهي ٿي ته کيس هر هفتي 56 پائونڊ ڏنا وڃن ٿا ته هوءَ پنهنجي ٻارن جي سار سنڀار چڱيءَ طرح لهي سگهي.
6. جيڪڏهن ڪا ماءُ ٻارن کان سواءِ ڪٿي اڪيلي رهي ٿي ته ان کي مفت ۾ گهر ملي ٿو. هوءَ حڪومت کي فقط 4 پائونڊ هفتي ۾ ٽئڪس ڏئي ٿي جيڪا نه هئڻ جي برابر آهي.
7. عبيده ٻڌايو ته هوءَ به اڪيلي ماءُ طور پنهنجي گهر ۾ رهي ٿي ۽ حڪومت طرفان کيس 1100 پائونڊ هر مهيني ملن ٿا.
8. جڏهن ٻار 16 سالن جو ٿئي ٿو ته حڪومت ان ٻار کي تعليم ۽ پنهنجي پاڻ سار سنڀال لاءِ قرض ڏئي ٿي، جيڪو قرض اُهو ٻار فقط تڏهن حڪومت کي آسان قسطن ۾ موٽائي ڏئي ٿو، جڏهن کيس ڪا نوڪري ملي ٿي.
9. جيڪڏهن ڪن سببن جي ڪري ٻار پنهنجي تعليم مڪمل نٿو ڪري ۽ کيس نوڪري به نٿي ملي ته سندس ورتل سڄي جو سڄو قرض معاف ٿي وڃي ٿو.
جنهن ملڪ ۾ اهڙا عيش هجن ته پوءِ ڇو نه ماڻهو پنهنجن سُڃن ڀينگين ملڪن مان ڀڄي اُتي پهچن جتي اهڙيون اڻ ميون سهولتون موجود هجن. ڀلي والدين وٽ ڪا به نوڪري يا ڌنڌو ڌاڙي نه هجي پر جي کين ٻه يا ٽي ٻار آهن ته اُنهن کي ايترا ته پئسا هر هفتي ملي ٿا وڃن جو اُنهن جو گذران نه رڳو سکيو پر عياشيءَ وارو ٿي وڃي ٿو.
ان کان ڪجهه مختلف پر هر هفتي وظيفن جون سهولتون پوڙهن ۽ رٽائرڊ ماڻهن لاءِ به آهن. کين به جام پئسا ملن ٿا ته وري اُنهن جي وِندر ورونهن لاءِ پارڪ، رانديون ۽ ٻيا تفريح جا هنڌ پڻ ٺاهيا ويا آهن جتي وڃي اُهي وڏيءَ عمر وارا ماڻهو ويهن ٿا ۽ پنهنجي دل وندرائن ٿا.
اهڙيون ۽ ڪجهه اڃا وڌيڪ سهولتون اُنهن ماڻهن لاءِ به آهن جيڪي ماڻهو ڪنهن نه ڪنهن بهاني ڪوڙا سچا سرٽيفڪيٽ وٺي انگلنڊ پهچن ٿا ۽ هتان جي حڪومت کي ٻڌائن ٿا ته پنهنجن ملڪن ۾ مٿن ظلم زيادتيون ٿيون آهن، تنهنڪري هو هتي پناهه وٺڻ آيا آهن. پوءِ ائمنيسٽي انٽرنيشنل (Amnesty International) جي قانون موجب کين پناهه ملي ٿي، مفت ۾ کين گهر ڏنا وڃن ٿا ته هو پنهنجو گذر سفر سهڻي نموني ڪري سگهن.
ايشيا جي ملڪن ۾ غربت به گهڻي ته غريبن وٽ ٻار به گهڻا ۽ جيترا گهڻا ٻار، اوتري سندن زندگي عذاب ۾ گذري ٿي. ايشيا جي ملڪن ۾ خاص طور پاڪستان يا هندستان ۾ حڪومت ڪنهن کان به نٿي پُڇي ته بابا اوهان جا هيترا ٻار آهن، اوهان کي ڪا نوڪري يا ٻي آمدني به ڪانهي ته پوءِ اوهان جو گذر سفر ڪيئن پيو ٿئي. ڀلي ٻار مرن يا بُک ۾ پاهه ٿين پر هتي سندن ڪو به مددگار ڪونهي.