سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

ڪاڇيلي جا قرب

25 ۽ 26 نومبر 2012ع: واحد ڪاڇيلو هڪ دلبر دوست آهي. هڪ ڀيري منهنجي پٽ اعجاز مون کي آمريڪا مان فون ڪيو ته بابا واحد ڪاڇيلو منهنجو تمام پيارو دوست آهي. هو پاڪستان آيل آهي ۽ اوهان سان ضرور ملندو، سو سندس خيال رکجو. ڪجهه ڏينهن کانپوءِ ڪاڇيلي صاحب جو فون آيو ۽ ٻئي ڏينهن تي هو منهنجي گهر پهچي ويو. پهرين ملاقات ۾ ئي مون کي هو هڪ سادگي پسند، ٺيٺ سنڌي مزاج رکندڙ ۽ سُريلو شخص نظر آيو. ڪچهري ڪئيسون ۽ گڏجي ماني کاڌي سون. بس پوءِ ته منهنجي به ساڻس پڪي دوستي ٿي ويئي. بابا مرحوم قبله غلام نبي اداسي جن سرائيڪي زبان (جيڪا اسان جي مادري زبان آهي) ۾ هڪ شعر ٻڌائيندا هئا جيڪو هن ريت آهي:
خوشامد برآمد عجب مسخري،
کَواوَڻ، پِلاوڻ، عجب دلبري.
سو جيڪڏهن ڪنهن سان دوستي پڪي رکجي ته ان سان گڏجي ماني کائڻ ۽ مانيءَ تي ڪچهري ڪرڻ سان محبت وڌي ٿي.
بهرحال ڪالهه يعني 24 نومبر تي ڪاڇيلي صاحب جو فون آيو ته آءٌ اوهان کي سڀاڻي وٺڻ ايندس ۽ هڪ ڏينهن ۽ رات مون سان گڏ گذارجو. برادرم واحد ڪاڇيلو 25 نومبر جي شام پنجين وڳي ڪلوٽ پهچي ويو ۽ هوسٽن ۾ پنهنجي گهر وٺي ويو. رات جو ساڍي اٺين وڳي تائين ڪچهري ڪندا رهياسين. سندس گهر جي ڀرسان هڪ جامع مسجد آهي جتي مغرب ۽ عشا جون نمازون پڙهيوسين. رات جو صابري نهاريءَ واري جي ريسٽورنٽ ۾ ماني کاڌيسون. بلڪل پنهنجي ديسي ماني، قورمو، ڪوفتا، برياني ۽ ٻيو گهڻو ڪجهه هو. دل ۾ هڪ حسرت پيدا ٿي ته ڪاش اسان جا سنڌي رئيس ۽ وڏيرا به جيڪر ٻاهرين ملڪن ۾ پنهنجو ڪاروبار ڪن ها ۽ عيش عشرت ۾ لکين ڪروڙين رپيا لُٽائڻ جي بدران هتي اچي بزنس ڪن ها ته ڪيترن سنڌين کي روزگار به ملي ها ۽ پاڻ به وڌيڪ مالدار ٿي وڃن ها. مون کي بُندو خان جو ڪبابن جو ٺيلهو اڃا تائين ياد آهي جڏهن 1970ع ۾ ڪجهه دوستن سان گڏجي بُندو خان وٽ ڪباب کائيندا هئاسين ۽ بندو خان پنهنجي سِر پاڻ ڪباب ٺاهيندو ماڻهن کي ڏيندو ويندو هو. ان کانپوءِ جڏهن پئسي ڏوڪڙ ۾ پاڻ ڀرو ٿيو ته ڪراچيءَ جي جيڪب لائنس جي علائقي ۾ بندو خان ڪباب والا جي نالي سان پهرين هوٽل کوليائين ته ان تي ماڻهن جي ايتري ته پِيهه ٿيندي هئي جو ڪڏهن ڪڏهن ته ڪافي دير انتظار ڪرڻ کانپوءِ ٽيبل تي ويهڻ نصيب ٿيندو هو. هاڻي ته جيڪب لائين جو نالو نشان ئي ڄڻ مِٽجي ويو آهي ۽ اتي ڊاڪٽرن جا وڏا وڏا پلازا ۽ ٻيون گهڻ ـــ ماڙ عمارتون ٺهي ويون آهن. ڪجهه سالن پڄاڻان خبر اها پيئي ته انگلنڊ، آمريڪا ۽ ٻين ملڪن ۾ به بندو خان جا وڏا وڏا هوٽل ٺهي ويا آهن. ٿورو تصور ڪريو ته هڪ ٺيلهو هلائيندڙ ماڻهو ايڏي ترقي ڪري جو ٻاهرين ملڪن جي وڏن شهرن ۾ پنهنجو ساڳيو ڪاروبار نه رڳو شروع ڪري پر ان کي ايترو ڄمائي وڃي جو ماڻهو دنگ رهجيو وڃن.
بهرحال رات جي ماني کائي ڪاڇيلي صاحب جي گهر رات رهيس. 26 نومبر جي صبح جو 9:30 وڳي ڪاڇيلي جي گهران روانا ٿياسين. ٿورڙي ئي پنڌ تي هڪ وڏي هول سيل مارڪيٽ جي سامهون وڃي گاڏي بيهاريائين جنهن تي لکيل هو جئسمن ٽيڪسَس (Jasmine Texas). ڪاڇيلي صاحب ٻڌايو ته هول سيل جو اهو وڏو شاپنگ سينٽر حيدرآباد سنڌ جي هڪ اردو ڳالهائيندڙ جو آهي. بهرحال پوءِ به خوش ٿيس ته پنهنجي ئي شهر جو ماڻهو آهي ۽ آفرين اٿس جو هوسٽن جهڙي شهر ۾ ايڪڙن تي ڦهليل هول سيل مارڪيٽ قائم ڪيو اٿس، جتان ٽيڪسس جا شهري پڻ سامان خريد ڪن ٿا. ڪاڇيلي صاحب پڻ پنهنجن ٻن اسٽورن لاءِ هتان سامان خريد ڪيو. ان کانپوءِ پنهنجي ٻن اسٽورن تي وٺي ويو ۽ خوب خدمتون چاڪريون ڪيائين.