سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

بچل ساڱري صاحب جا قرب

توڙي جو شيخ علي محمد صاحب سان منهنجي ذاتي نيازمندي هئي پر سائين محمد بچل ساڱري صاحب مون کي جي-او-آر ڪالوني ۾ هڪ وڏي بنگلي وٺرائي ڏيڻ ۾ نه رڳو مدد ڪئي پر سائين شيخ علي محمد صاحب وٽ مون سان گڏجي هليو ۽ کيس چيائين ته: ”سائين تيستائين مان اٿندس ئي ڪونه جيستائين عنايت صاحب کي بنگلو الاٽ نه ڪندو“. اسان اڃا ڪمشنر صاحب وٽ ويٺا ئي هئاسون ته شفيق پراچا به اوچتو اچي نڪتو جنهن بنگلي جي الاٽمينٽ واري اسان جي گفتگو ٻُڌي ورتي ته ان به شيخ صاحب جن کي عرض ڪيو. ”سر! عنايت کي گهر الاٽ ڪرڻ لاءِ آءٌ به التجا ٿو ڪريان“. بهرحال مٿي ذڪر ڪيل دوستن جي مهربانيءَ سان ٿورڙن ئي ڏينهن ۾ مون کي D-19 بنگلو الاٽ ٿي مليو ۽ پوءِ پورا ساڍا ڏهه سال ان ئي بنگلي ۾ رهيس. جتي پاڙي ۾ ڊاڪٽر امداد سيهڙ به اچي رهيو، پوءِ ته پڪي دوستي ٿي ويئي. ساڱري صاحب به ڪڏهن ڪڏهن اوچتو ۽ بغير اطلاع ڪرڻ جي مون وٽ هليو ايندو هو ۽ اچڻ شرط چوندو هو: ”عنايت صاحب دوڌ پتيءَ واري ڪڙڪ چانهه جلدي پيار“. بس ائين دوستن سان بغير تڪلف واريون قربائتيون ڪچهريون پيون ٿينديون هيون.
ٻن سالن کان پوءِ امداد صاحب جي شادي ٿي ۽ ان شاديءَ جي مينديءَ جي رسم اسان جي گهر ۾ ٿي جنهن لاءِ امداد جي ڀائرن ۽ عزيزن جو خيال هو ته جيڪا خوشي ۽ چهچٽو مينديءَ جي رسم ۾ هو سو شايد شاديءَ جي ڏينهن تي به ان حد تائين نه هو. بهرحال اُنهن ڏينهن کان وٺي ڊاڪٽر امداد سان ڀائپيءَ جي رشتي جو ڳانڍاپو رهندو آيو آهي ۽ انشاالله هميشه رهندو. اهو ئي گهاٽو تعلق هو جنهن جو ثبوت آمريڪا پهچڻ تي ڊاڪٽر امداد ۽ منهنجي ڀاڄائي ڀرپور خلوص ۽ محبت سان ڏنو. رات امداد صاحب جي گهر رهيس ۽ 15 جنوري تي امداد صاحب جي گهر لنچ ڪري پنهنجي ڀائٽي ممتاز جي گهر لاءِ روانو ٿيس ۽ ڊاڪٽر امداد صاحب مون کي اتي ڇڏي ويو. اڄ مون کي رات ممتاز وٽ گذارڻي هئي ڇاڪاڻ ته 16 جنوريءَ تي صبح جو نعمت سان ملڻ لاءِ نيو يارڪ روانو ٿيڻو هو ۽ طئي اهو ٿيل هو ته ممتاز مون کي ايئرپورٽ تي ڇڏي ايندو.