لنڊن ۾ عبيده سيد جي گهر رهائش
لنڊن ۾ عبيده سان ٽيليفون تي اڪثر ڳالهه ٻولهه پيئي ٿيندي هئي. هڪ دفعي ساڻس ذڪر ڪيم ته آءٌ عنقريب پنهنجي پٽ ڏي آمريڪا وڃڻ وارو آهيان ۽ اُتي مهينو کن رهندس ته فورن چيائين ته آمريڪا کان واپسيءَ تي هتان لنڊن جو چڪر به هڻندا وڃو. چيومانس منهنجا جيڪي گهاٽا دوست هئا اُهي سڀ لنڊن ڇڏي ويا آهن، تنهنڪري لنڊن اچان ته ڪٿي رهان. ٺهه پهه محبت مان وراڻيائين: ”ڇو ڀلا مون کي پنهنجو دوست نٿا سمجهو ڇا؟ منهنجيءَ دل ۾ اوهان لاءِ اُها ئي عزت ۽ احترام آهي جيڪو ريڊيو پاڪستان واري زماني ۾ هو، تنهنڪري اوهان اسان وٽ ضرور اچجو.“ .....ٿورو رُڪي وري چيائين ته: ”منهنجو لنڊن ۾ گهر ننڍو ضرور آهي پر دل ۾ وڏي ڪشادگي آهي جنهن ۾ اوهان جي لاءِ گنجائش هر وقت موجود آهي“. سندس ٿورا مڃيم ۽ آمريڪا وڃڻ وقت پنهنجي پاسپورٽ تي يونائيٽيڊ ڪنگڊم (United Kingdom) جو ويزا به لڳرايم. اهڙيءَ طرح اڄ يعني 2 فيبروري 2006ع تي شام پنجين وڳي ڌاران سائوٿ-ايسٽ لنڊن جي علائقي الفرڊ (Ilford) ۾ عبيده جي گهر پهچي ويس. عبيده سان گڏ سندس وڏي نياڻي بِنديا به مون کي ڏسي ڏاڍي خوش ٿي. بِنديا وڏي همت ۽ حوصلي واري ڇوڪري آهي جنهن کي عبيده پنهنجو پٽ سمجهندي آهي.
پنج دفعا اڳ به لنڊن اچي چڪو هوس تنهنڪري مون کي لنڊن گهمڻ جو گهڻو شوق ڪو نه هو. بس دل چاهيو پئي ته ڪجهه پراڻن دوستن سان ملجي. اڄوڪو ڏينهن گهر ۾ ئي رهياسين ۽ گهر ۾ ويهي ڪچهري ڪئيسون. اڄ فيبروري جي 3 تاريخ هئي. مون ڊاڪٽر سلمه ۽ ڊاڪٽر لياقت کي ٽيليفون ڪري پنهنجي لنڊن ۾ پهچڻ جو اطلاع ڏنو، جيڪي ويلز جي گاديءَ جي هنڌ ڪارڊف (Cardiff) ۾ رهن ٿا. هنن مون کي ڪارڊف اچڻ لاءِ زور ڀريو ۽ مون کين چيو ته هفتو کن اڃا لنڊن ۾ آهيان، ڪنهن به ڏينهن اوهان ڏانهن هليو ايندس. پر پوءِ شام جو ڊاڪٽر لياقت جو فون آيو ته هڪ ٻن ڏينهن ۾ اوهان کي ريلوي جي ٽڪيٽ موڪليون ٿا، اوهان ڀلي هڪ ڏينهن لاءِ ئي سهي، مگر اچو ضرور.