نعمت سان گڏ نيويارڪ کان ائٽلانٽڪ سٽي
اڄ 18 جنوري هئي. صبح جو 11:30 وڳي کان وٺي شام ڇهين وڳي تائين نعمت نيويارڪ جا مختلف هنڌ ۽ جايون جڳهيون گهمائيندو رهيو جن جو مختصر ذڪر مان پوين صفحن ۾ ڪري آيو آهيان. شام جي پوري ڇهين وڳي اڳواٽ طئه ٿيل پروگرام لاءِ نڪتاسين. رستي تي خوب ڳالهيون ۽ ڪچهريون ڪندا نظارا ڏسندا اڍائي ڪلاڪن جي ڊرائيو کان پوءِ رات جي ساڍي اٺين وڳي ائٽلانٽڪ سٽي جي جهرمر روشنين ۾ چوڏس چانڊاڻ جي طلسماتي دنيا ۾ پهچي وياسين. هتي اچي مون کي محسوس ٿيو ته نعمت نيويارڪ جو نه پر ائٽلانٽڪ سٽي جو شهزادو آهي، جنهن به ڪئسينو ۾ وڃون ته سندس ڪيترن ئي دوستن کيس کلي کيڪاريو ٿي ۽ سندس مرحبا ٿي ڪئي. نعمت چيو: ”ادا پهريون ڪم اهو ٿا ڪريون ته ڪنهن سٺي ڪئسينو ۾ پنهنجو ڪمرو بوڪ ٿا ڪرايون ڇو ته اسان اڄ سڄي رات گهمندا ڦرندا رهنداسين ۽ رات هت گذاري صبح جو نيويارڪ هلنداسين“. سڌو ٽرمپ پلازا جي عاليشان ڪئسينو ۾ وٺي ويو جتي کيس مفت ۾ ڪمرو ڏنو ويو. منهنجي پڇڻ تي نعمت ٻڌايو ته جيئن ته هو هتي اڪثر ايندڙ ويندڙ (Frequent Visitor) ۽ کيڏندڙ به هو ته سندس Points جمع ٿيندا رهندا آهن جنهن ڪري بغير پئسن ڏيڻ جي کيس ڪمرو آسانيءَ سان ملي ويندو آهي. نعمت وڌيڪ ٻڌايو ته جيڪڏهن سندس Points جمع ٿيل نه هجن ها ته ٽرمپ پلازاجهڙي مهانگي ڪئسينو ۾ هڪ رات رهڻ لاءِ اهڙو بهترين ڪمرو گهٽ ۾ گهٽ 500-600 ڊالرن ۾ ملي ها.
رات جي 9 وڳي کان رات جي 4 وڳي تائين مختلف ڪئسينوز جا چڪر لڳائيندا رهياسين جتي هزارين ماڻهو جُوا کيڏڻ ۾ لڳا پيا هئا. ڪئسينوز کي هلائڻ واريون اڪثر ڪري حسِين ۽ ڪشش ڪندڙ ڇوڪريون آهن، پر مجال آهي جو ڪو ساڻن کيچل بازي يا هَٿَ چُراند ڪري. هو پنهنجي بزنس سان سچيون ۽ وفادار آهن. ها اوهان ساڻن ڳالهائيندئو ته اهڙي نموني اوهان سان مخاطب ٿينديون ڄڻ اوهان سان عشق ڪن ٿيون ۽ اهو ئي سندن وڻندڙ ۽ دل لڀائيندڙ انداز هزارين ماڻهن کي ڪشش ڪري هتي آڻي ٿو.
رات جا 10 ٿيا ته نعمت چيو: ”ادا اوهان کي اڃا بُک ڪانه لڳي آهي ڇا؟“ وراڻيم: ”هتان جي سونهن جي سنسار ۽ حُسن جي هٻڪار کان نظرون هٽن ته پيٽ جي ڳَڻ ڪجي“. نعمت ڏاڍو کليو ۽ مون کي تاج محل ڪئسينو جي رائل آلبرٽ پئليس (Royal Albert Palace) تي وٺي ويو، جتي اسان لذيذ ۽ پُرتڪلف ڊنر کاڌي. مهربان پڙهندڙن کي ياد ڏيارجي ته رائل آلبرٽ پئلس ريسٽورنٽ جو افتتاح اڄوڪي دنيا جي حسن جي ديوي (Miss World) ۽ هندستان جي فلمي دنيا تي راڄ ڪندڙ، هزارين مردن جي دلين تي ڌاڙو هڻندڙ، هڪ چرندڙ ڦرندڙ ۽ من موهيندڙ مورتي ايشورياراءِ اڄ کان ٻه سال اڳ ڪيو هو. ڇا ته هي ريسٽورنٽ آهي! هن جي سجاوٽ، ٽيبلون، ڪرسيون ۽ سونهن سينگار جي ترتيب ئي نرالي آهي جنهن جو تعلق هتي لکڻ سان نه پر هتي اچي ڏسڻ سان آهي.
هن ريسٽورنٽ ۾ ڪم ڪندڙن جي گهڻائي هندستان جي ماڻهن جي آهي. جيئن ئي اسان ريسٽورنٽ اندر داخل ٿياسين ته ڪائونٽر تي ويٺل مئنيجر نعمت سان ائين مليو ڄڻ سندس گهاٽو دوست هجي ۽ مرڪندي کيس اردوءَ ۾ چيائين: ”سائين ڪيتري وقت کان پوءِ ظاهر ٿيا آهيو!“ نعمت کي وضاحت ڪرڻي پيئي ته پاڪستان ويو هوس، شاديون ۽ ٻيا ڪجهه ڌنڌا خفا هئا ان ڪري هتي اچڻ ۾ دير ٿي ويئي. نعمت پوءِ ساڻس منهنجو تعارف ڪرايو ته اسان سنڌين وانگر ٻيئي ٻانهون ٻڌي اسان جو آڌرڀاءُ ڪيائين. مئنيجر کان علاوه ٻيا ملازم به گهڻي ڀاڱي هندستاني هئا ۽ اردو توڙي پنجابي ٻوليون ڳالهائي رهيا هئا.
ڊنر ڪرڻ کان پوءِ اسان ائٽلانٽڪ سٽي جا ڪئسينوز گهمڻ شروع ڪيا ۽ رات جي چئين وڳي تائين اسان هيٺ بيان ڪيل ڪئسينوز ڏٺا: سيزرس (Caesars) ٽرمپ پلازا(Trump Plaza) وائيلڊ وائيلڊ ويسٽ (Wild Wild West) بئليز (Balley’s) ٽرمپ ٽاور (Trump Tower) سئنڊس (Sands) ڪالرج (Caldrige) رزورٽس (Resorts) (پراڻو ڪئسينو) (Old Time Casino)۽ تاج محل(Taj Mahal) .
نعمت ٻن ٽن ڪئسينوز ۾ کيڏيو، ڪٿي کٽيائين، ڪٿي هاريائين، پر جيتري قدر ياد ٿو پوي ته ٻه چار سئو ڊالر ڪمائي ورتائين. رات جو دير تائين گهمندا ڦرندا ۽ دل وندرائيندا رهياسين. اٽڪل چئين وڳي ڌاران ٽرمپ پلازا تي آياسين جتي 18هين منزل تي ڪمري نمبر 1883 ۾ اچي رهياسين. هر طرح جي آرام آسائش سان سجايل ڪمرو هو. اسان جو ڪمرو به ڪُنڊ وارو هو جتان ائٽلانٽڪ سمنڊ جو نظارو سهڻو ۽ دلڪش هو. توڙي جو دير سان سمهياسين تڏهن به صبح جو منهنجي اک 9 وڳي کلي ويئي. نعمت کي به جاڳايم ۽ ٽرمپ پلازا ۾ ئي ناشتو ڪري نيويارڪ موٽياسين جتي منجهند جو ٻارهين وڳي پهچي وياسين.