هوسٽن کان نيويارڪ
بهتر ٿيندو ته نيو يارڪ جي سفر جي احوال کان اڳ منهنجي سئوٽ نعمت الله عرف نعمت ڏانهن نيو يارڪ وڃڻ جو پس منظر ٻڌائجي. جڏهن آءٌ پاڪستان ۾ آمريڪا وڃڻ جي تيارين ۾ هوس ته نعمت به پنهنجي ڳوٺ آيل هو، تنهنڪري حيدرآباد ۾ ئي مون تي زور رکيائين ته هوسٽن کان مون ڏي نيويارڪ ضرور اچجو. (نعمت ڪيترن ئي سالن کان وٺي نيويارڪ ۾ رهندو آهي، جڏهن ته منهنجو پٽ اعجاز ۽ هدايت جا ٻه پٽ ممتاز ۽ فاروق اوترن ئي سالن کان وٺي هوسٽن ۾ رهندا آهن). مان 4 جنوري تي هوسٽن پهتو هوس ۽ نعمت مون کان فقط ٻه ڏينهن پوءِ يعني 6 جنوري تي نيويارڪ پهتو هو. هتي اها وضاحت به ڪندو هلان ته سال 1986ع ۾ مان جڏهن پهريون ڀيرو انٽرنيشنل وزيٽر پروگرام(International Visitor Program) جي حوالي سان آمريڪا ويو هوس تڏهن منهنجو پٽ، ڀائٽيو، سوٽ يا ٻيو ڪو به عزيز اُتي موجود ڪو نه هو تڏهن مان گهڻي ۾ گهڻو عرصو نيويارڪ ۾ رهيو هوس. بهرحال نعمت جيئن 6 جنوري 2006ع تي نيويارڪ پهتو ته اچڻ شرط مون کي ٽيليفون ڪيائين ته: ”ادا ڪڏهن ٿا نيويارڪ اچو!“ پوءِ ذري گهٽ روزانو پيو فون ڪندو هو ته ادا جلدي اچو. نعمت منهنجو سڳو سئوٽ آهي ۽ سڳو سئوٽ ڀاءُ جي برابر هوندو آهي. هو وڏو پُرخلوص شخص ۽ دلبر مڙس آهي. منهنجو ساڻس رشتو ۽ پنهنجي خاندان جي وڏي جي حيثيت سان نعمت لاءِ منهنجي اهميت تمام گهڻي هئي. پر فطري طور تي هو شخص ٺهيل ئي اهڙو آهي جو ڪو به ماڻهو ڪنهن به حوالي سان وٽس ويندو ته کيس کارائيندو ۽ پياريندو، خدمتون ڪندو ۽ جيترو به کانئس پُڄي سگهندو سندس مدد ڪندو. ڪيترائي دوست نيويارڪ کان موٽندي نعمت جي تعريف جا ڳُڻ ڳائيندا موٽندا آهن.
نعمت ڏانهن وڃڻ لاءِ جڏهن ٽڪيٽ جي باري ۾ معلوم ڪيوسين ته اوٽ موٽ جي ٽڪيٽ 400 کان 370 ڊالرن تائين ڪنفرم پئي ٿئي، تنهنڪري ممتاز صلاح ڏني ته ٽڪيٽ گهر ويٺي ڪمپيوٽر تي آن لائين (On Line Booking) بوڪنگ ٿا ڪرايون، جيڪا هڪ ته گهر ويٺي ٿي وڃي ٿي ۽ سستي به پوي ٿي. منهنجو خيال هو ته 13 جنوري تي نيويارڪ وڃان پر جڏهن 13 جنوري تي سيٽ ڪنفرم ڪرائڻ چاهيسون ته رائونڊ ٽرپ (Round Trip) 370 ڊالرن ۾ ڪنفرم پئي ٿي جيڪا اسان کي مهانگي نظر آئي. ان ڪري ممتاز صلاح ڏني ته جيڪڏهن آن لائين بوڪنگ ڪرڻ وارن کي گهٽ ۾ گهٽ هڪ هفتي جو وقت ڏينداسون ته ٽڪيٽ ڪجهه سستي پوندي. نيٺ ممتاز وڏي جاکوڙ ڪري نيويارڪ روانگي 16 جنوري ۽ اُتان واپسي 20 جنوري جي ٽڪيٽ فقط 266 ڊالرن ۾ ڪنفرم ڪرائي ڇڏي. جيڪڏهن آن لائين بوڪنگ جو وقت کين هڪ هفتي جي بجاءِ ٻه هفتا ڏجي ها ته ممتاز چيو ته اها ساڳي ٽڪيٽ اسان کي وڌ ۾ وڌ 150 ڊالرن تائين پوي ها. بهرحال مون کي خوشي ٿي ته نيويارڪ وڃڻ ۽ اُتان واپسيءَ جي سيٽ ممتاز جي محنت سان ڪنفرم ٿي ويئي.
اڄ هوسٽن کان Continental جي فلائيٽ ۾ فقط هڪ ڪلاڪ ۾ آسٽن Austin پهتس. هتان مون کي هڪ ٻي فلائيٽ ۾ نيويارڪ پهچڻو هو، پر اُها اُڏام ٻن ڪلاڪن کانپوءِ رواني ٿيڻي هئي. تيستائين مون آسٽن ايئرپورٽ تي ڪجهه اسٽور گهميا. بوڪ شاپس ڏٺا ۽ ڪافي پيتي. وقت گذارڻ لاءِ اُتان اعجاز ۽ ممتاز کي فون ڪري ساڻن چار چونڪ ڳالهين جا ڪيم.
بهرحال شام جو 4:30 وڳي ڊيلٽا ايئرلائين Delta Airline ذريعي آسٽن کان نيويارڪ روانو ٿيس ۽ پورن ٽن ڪلاڪن جي فلائيٽ کان پوءِ نيويارڪ جي لگارڊيا ايئرپورٽ Laguardia Airport تي وڃي لٿس. اڃا جهاز ۾ ئي هوس ته نعمت پاڻ فون ڪيو ۽ چيائين ته اوهان جي انتظار ۾ ايئرپورٽ تي بيٺا آهيون. ايئرپورٽ کان ٻاهر اچڻ تي نعمت وڏا ڀاڪر پائي مليو. آڌرڀاءُ طور ڦوڪڻن جو هڪ گلدستو ٺهرائي آيو هو جيڪو مون کي پيش ڪيائين. ساڻس گڏ فِزا به هئي جيڪا سندس بهترين دوست ۽ گهڻو وقت جيون ساٿياڻي به رهي آهي. ان وقت هوسٽن جي ٽائيم مطابق شام جا 7:30 ۽ نيويارڪ ۾ 8:30 ٿيا هئا جو نيويارڪ هوسٽن کان هڪ ڪلاڪ اڳتي آهي. نيويارڪ ۾ هر طرف برف ڄميل هئي. رستن کي صاف ڪيو ويو هو پر رستن جي پاسن کان برف جا ڍِڳ لڳا پيا هئا. روڊن تي ڏاڍي احتياط سان هلڻو ٿي پيو ڇو جو برف رِجڻ ڪري روڊ تِرڪڻا ٿي ويا هئا. اسان جي سامهون هڪ ماڻهو ڦهڪو ڏئي وڃي روڊ تي ڪِريو پر نوجوان هو ان ڪري ڌڪ پچائي جلدي اُٿيو.
نعمت مون کي فِزا جي گهر وٺي ويو جتي فِزا اسان کي پُرتڪلف ماني کارائي. ٻه ٽي طعام هئا پر لذيذ ۽ سوادي هئا. بُک به اچي پاسا ورايا هئا سو ڍئو ڪري ماني کاڌيسين. ٻه ڪلاڪ کن فِزا سان ڪچهري ڪري پُر تڪلف ماني کارائڻ ۽ سندس خلوص جا ٿورا مڃيندي، نعمت جي اپارٽمنيٽ تي آياسين جيڪو ڪئينس ۾ جئڪسن هائيٽس (Jackson Heights) جي علائقي ۾ آهي. نعمت هڪ اهڙي اپارٽمينٽ ۾ رهي ٿو جتي ٻه ٻيون فيمليون به رهن ٿيون ۽ هر فيملي کي هڪ هڪ ڪمرو آهي. ٻيا فيملين سان رهن ٿا ۽ نعمت ڇڙو ڇانڊ ٿو رهي. خبر ناهي ته ڪير موجن ۾ آهي ۽ ڪير ڏولاوَن ۾، خبر خدا کي. ظاهري طرح نعمت وڌيڪ خوش ۽ سَرهو نظر ٿي آيو. رات جو دير تائين ڪچهري ڪري سمهي پياسين ته جهٽ ننڊ وڪوڙي ويئي.