سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

اسلامي ريسٽورنٽ ۾ ارشاد قاضيءَ طرفان ڊنر

سئن ڊئيگو مان ٻن ڪلاڪن ۾ لاس ائنجلس ۾ پنهنجي گهر پهتاسين. گهڙي کن آسيرا پاسيرا (Relax) ۽ ڪجهه تازا توانا ٿي اسلامي ريسٽورنٽ لاءِ روانا ٿياسين ڇاڪاڻ ته برادرم ارشاد قاضيءَ طرفان اسان کي رات جي مانيءَ جي دعوت ڏنل هئي. فريد صاحب ۽ ظفر مون سان گڏ هئا. ارشاد قاضي صاحب سان پراڻي واقفيت ۽ دعا سلام رهي آهي، پر سندس ٻن وڏن ڀائرن اشفاق قاضي ۽ ابرار قاضي سان منهنجي دوستي رهي آهي، اشفاق اسان کان ڪافي سينيئر هو ۽ هڪ بهترين ڪهاڻيڪار ۽ ليکڪ پڻ رهيو آهي. ڪيترين ادبي بيٺڪن ۾ اسين گڏ اٿيا ويٺا آهيون. سندن ٻه ٻيا ڀائر اعجاز ۽ امتياز به وڏن عهدن تي رهيا آهن. سندن والد صاحب قاضي سچيڏنو (مرحوم) ڪمشنر جي عهدي تان رٽائر ٿيو هو. منهنجي دوست نفيس احمد ناشاد، جيڪو ڪيترائي سال سنڌي ادبي بورڊ جي ٽماهي رسالي ”مهراڻ“ جو نهايت ئي جاکوڙيندڙ ۽ ڪامياب ايڊيٽر رهيو، ڳالهين ڳالهين ۾ مون کي ٻڌايو ته جڳ مشهور دانشور ۽ محقق ڊاڪٽر نبي بخش خان بلوچ جي ڪامورن ۾ گهَري گهاٽي دوستي فقط ٻن شخصن سان هئي: هڪڙو قاضي سچيڏنو ۽ ٻيو محمد اسماعيل نُون، جي ٻيئي وڏا علم شناس ۽ ادب پرور هئا. ابرار قاضي ڪافي عرصي کان سياست ۾ پير پاتو ۽ سنڌ ڊيموڪريٽڪ فورم جو باني آهي.
هاڻي ڀاءُ ارشاد قاضيءَ جي حوالي سان مهربان پڙهندڙن کي هڪ دلچسپ ڳالهه ٻڌائڻ ٿو چاهيان. ارشاد صاحب جو فون آيو ته سڀاڻي رات جي ماني مون سان گڏجي کائجو. جڏهن فون تي هڪ ٻئي کي خدا حافظ چوڻ وارا هئاسين ته ارشاد چيو ته موڪلائڻ کان اڳ اوهان کي ٻه ٽي شعر ٻڌايان ٿو، جيڪي اميد ته اوهان کي پسند ايندا. مون کيس چيو: ”چئبو ته ارشاد کي هاڻي ارشاد فرمايو چوڻو ئي پوندو“. ٽهڪ ڏنائين ۽ جيئن هُن شعر جي پهرين سِٽ پڙهي ته مون کان حيرت واري رڙ نڪري ويئي ڇو ته اُها منهنجي ئي غزل جي سِٽ هئي. پوءِ ته ارشاد صاحب منهنجي غزل جا ٻه چار بند ٻڌايا جن کي مهربان پڙهندڙن جي دلچسپيءَ لاءِ هتي لکان ٿو:
مٺڙا مون کان ٿيندو وڃجان،
روح کي راحت ڏيندو وڃجان.
تنهنجي راهه ۾ نيڻ وڇايم،
پيارا پير ڌريندو وڃجان.
رستي ويندي، جاني مون وٽ،
چار گهڙيون گهاريندو وڃجان.
حُسن جوانيءَ جا ڪي موتي،
مون وٽ ڀي هاريندو وڃجان.
آهي عنايت اوسيئڙي ۾،
وسريل کي ساريندو وڃجان.
مون هتي فقط ٻه بند وڌيڪ لکيا آهن، باقي غزل جا پورا ٽي بند کيس برزبان ياد هئا. ٻڌايائين ته اهو غزل ڪيترا سال اڳ ”مهراڻ“ رسالي ۾ ڇپيو هو جيڪو کيس ڏاڍو پسند آيو هو، پر وري ورجائي چيائين ته هن مصرع جو ته جواب ناهي:
حُسن جوانيءَ جا ڪي موتي،
مون وٽ ڀي هاريندو وڃجان.
ارشاد صاحب پهريون ڀيرو بارِيش نظر آيو. اڳ به خوبصورت هو ۽ هينئر سُونهاري رکڻ سان سندس چهري جي نِرملتا وڌيڪ مانائتي (Graceful) لڳي رهي هئي. پنج وقت نماز ادا ڪندو آهي. متقي ۽ پرهيز گار شخص آهي. گهڻو وقت اڳ منهنجي ان غزل ۽ خاص طرح سندس پسند واري شعر جي تعريف ڪرڻ جو راز شايد سندس جواني مستاني جي ڏينهَن ۾ لڪل هوندو ۽ عين ممڪن آهي ته جوانيءَ جي مست ڏينهَن ۾ ارشاد قاضي به ڪنهن کي مخاطب ٿي چيو هجي:
حُسن، جوانيءَ جا ڪي موتي
مون وٽ ڀي هاريندو وڃجان.
ڳالهه مان ڳالهه نڪري ٿي ته الائي ڪٿي پهچيو وڃي. اسان بهرحال ڊرائيو ڪندا اسلامي ريسٽورنٽ پهچي وياسين، جنهن تي Mas Islamic) (Restaurant Halal Food ماس اسلامي ريسٽورنٽ حلال کاڌو لکيل هو. ارشاد صاحب ٻڌايو ته هي ريسٽورنٽ چيني مسلمانن جو آهي جيڪي پاڻ به گوشت کي اسلامي طريقي سان حلال ڪري کائيندا آهن ۽ آمريڪا ۾ رهندڙ مسلمانن کي پڻ حلال گوشت کارائيندا آهن. ارشاد قاضي صاحب وڌيڪ ٻڌايو ته ماس اسلامي ريسٽورنٽ جون شاخون ٻين ڪيترن ئي ملڪن ۾ پڻ کوليون ويون آهن. هتي ماڻهن جي بيحد رش لڳل هئي ۽ اسان کي پڻ ٿوري دير لاءِ انتظار ڪرڻو پيو ڇو ته هتي بيشمار ماڻهو ماني کائڻ اچن ٿا. جيئن ته هن ريسٽورنٽ جا کاڌا ڏاڍا لذيذ هئا ته هن سلسلي ۾ ارشاد صاحب وڌيڪ ٻڌايو ته هتي غير مسلم پڻ گهڻي تعداد ۾ اچن ٿا.
ماني کائيندي ڪچهري به ڪندا رهياسين ۽ ڪيترن سالن گذرڻ کانپوءِ ارشاد قاضي صاحب سان ملي ڪري ڏاڍي خوشي ٿي ۽ ارشاد صاحب پڻ ساڳين خيالن جو اظهار ڪيو. ڀاءُ فريد عباسي ۽ ظفر جماڻي به ارشاد قاضي صاحب سان ٿيل روح رهاڻ کان ڏاڍا خوش ۽ سَرها نظر آيا توڙي جو هو ساڳئي شهر ۾ هڪ ٻئي سان ملندا رهندا آهن.