سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

ٽاڪو ڪبانا

مئنسفيلڊ ڊئم خاص ڪونه هو پر اُتي سياحن لاءِ سٺا انتظام ڪيل آهن. هتي اچڻ کان اڳ هڪ ريسٽورنٽ ۾ ويهي ٽاڪو ڪبانا کاڌوسين. آمريڪا ۾ ٽاڪو ڪبانا جا جدا ريسٽورنٽ کلي ويا آهن جتي هن جديد فئشن جي ماني کائڻ هتان جو ڪلچر بڻجي ويو آهي. ٽاڪو ڪبانا آهي ڇا؟ غور سان پڙهو.
مانيءَ جو هڪ ننڍڙو ۽ سنهڙو ڦُلڪو پچائي اچي ٿا ٽيبل تي رکن ۽ ٻن ٽن پليٽن ۾ ڪجهه ٽماٽر، بصر، کيرو، ساوا مرچ وغيره جا ننڍا ننڍا ٽڪر ۽ ڪجهه فراءِ ڪيل گوشت جا چِپس وانگر ڪٽيل ٽڪرا به کڻي اچن ٿا. ان کانسواءِ ڪجهه چانور به کڻي اچي ٽيبل تي رکن ٿا، پر چانور اهڙا ته ٺهيل هوندا آهن جو پنهنجي گهر ۾ اهڙي طريقي سان رڌل چانور ملن ته نه رڳو نه کائون پر پچائڻ واري تي به خوب ٽوڪون ڪريون ته ڪهڙي قسم جا چانور ٺاهيا اٿئي؟ بهرحال جيئن ته ماڊرن فيشن ۾ اهڙي طريقي جو کاڌو ملي ٿو ته، مِٺي به ماٺ، مُٺي به ماٺ جي چوڻيءَ تي عمل ڪندي اُهو سڀ ڪجهه کائي وڃون ٿا جيڪو هوند پنهنجي گهر ۾ هرگز نه کائجي. بهرحال پوءِ هر ڊِش مان ٿورو ٿورو کڻي ان ڦلڪي ۾ وجهو ۽ ڦلڪي کي گول ڪري وڏا وڏا چَڪ هڻندا کائيندا وڃو. گول ڦلڪي مان، کائڻ وقت چانور ۽ ٻيو مواد پليٽ ۾ هيٺ ڪِرندو رهي ٿو جنهن جي پرواهه نه ڪريو ۽ ان کي به کڻي ڀلي کائيندا رهو. ان ۾ بهرحال ڪو به شڪ ناهي ته جڏهن سڀ شيون ان ڦلڪي جي گول ۾ پاڻ ۾ ملن ٿيون ته پوءِ کائڻ ۾ ذائقو ضرور اچي ٿو. بهرحال ٽاڪو ڪبانا کائڻ وڏي خواري آهي پر پوءِ قول ياد پيو ته ولايت کي شرف آهي.
سڄو ڏينهن گهمندا ڦرندا رهياسين ۽ رات جو دير سان پنهنجي هوٽل هاليڊي اِن آياسين. ماني کائي رات جو دير تائين طارق ۽ نوشين جي ڪمري ۾ ويهي ڪچهري ڪئيسون. اُتي ويٺي ويٺي مون کي طارق ۽ نوشين طرفان ڏنل پيار ۽ خلوص تي، شعر جون ڪجهه سِٽون ذهن ۾ جنم وٺڻ لڳيون جن کي ڪمري ۾ ويٺي ئي لکي ورتم ۽ سڀني کي ٻڌايم. طارق ۽ نوشين ڏاڍا خوش ٿيا. جڏهن 2006ع ۾ آمريڪا ويو هوس تڏهن به طارق وارن طرفان گهڻي قرب ملڻ تي مون اردو ۾ قطعو لکيو هو جيڪو نوشين کي اڄ تائين برزبان ياد آهي. بهرحال پوءِ مون موقعي تي لکيل شعر کين ٻڌايو:
محبت کی محفل، یہ شاداب لمحے،
ہمارا یہاں آسٹن ميں یہ آنا،
یہ باتيں، یہ ياديں نہ بھوليں گے ہرگز،
یہ طارق کا، نوشين کا مسکرانا،
ہے اعجاز کے دوستوں کو گذارش،
عنايت کو اے دوست مت بھول جانا.
نوشين هڪدم چيو: انکل آپ کے یہ اشعار پہلے سے بھی بہت اچھے ہیں. مون چيومانس ته: شرطیہ ہے کہ ان اشعار کو بھی پہلے کی طرح حفظ کرليں، ته نوشين چوڻ لڳي: انکل بس سمجھ ليں کہ حفظ ہوگئے .
اعجاز پڻ ڏاڍو داد ڏنو ته بابا توهان ايترو جلدي اهڙا سٺا شعر ڪيئن لکي سگهو ٿا. شعر پڙهڻ کانپوءِ مون طارق ۽ نوشين جون مهربانيون مڃيون ۽ کين وڏو Thank You چيو جن منهنجي اعزاز ۾ آسٽن جي خوبصورت ٽِرپ جو بندوبست ڪيو هو ۽ منهنجي عزت افزائي ڪئي هئي.