سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.

4.5/5.0
6290
657
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
عنايت بلوچ
ڇاپو پھريون

عشق کي شاباس : فضل قلباڻي

”.....سنڌي ادب کي ”تند ڪٽارو ڪنڌ“، ”پرين جي پرديس“، ”پرديسي ڪهڙا پرين“، ”سهسين ٿيا سارنگ“، ”روم جي شهنشاهت جو زوال ۽ خاتمو“ (ترجمو) ۽ ”سڀ ۾ پنهون پاڻ“ جهڙا خوبصورت ڪتاب ڏيندڙ عنايت بلوچ ادب جي تقريبن هر صِنف تي لکيو آهي، جنهن ۾ نثر ۽ نظم ٻيئي شامل آهن، پر سندس لکيل سفرنامن جو ته جواب ئي ناهي. سنڌي ٻوليءَ ۾ سفرناما لکندڙن ۾ سائين الطاف شيخ جو ته خير جبل جيڏو اوچو نانءُ آهي.ساڳئي وقت سائين عبدالحي پليجي ۽ اسان جي ياراسحاق انصاريءَ به وسان گهٽايو ڪونهي. اسحاق جا لکيل سفرناما ته ان ڪري به زبردست هوندا آهن جو هو لڪائيندو ڪجهه ڪونهي. مون جيان جيڪي ڪجهه به پرديس ۾ ڏسي ايندو سو بنان ڪنهن ايڊيٽنگ جي جيئن جو تيئن لکي ڇڏيندو. اُن ۾ کاڌو، پيتو، تان جو اُتي ٺاهيل ساهيڙين جو ذڪر به ڪندو. سندس پنج سال پراڻو ڇپيل سفرنامو ”پرين هُن پار“ ان ڳالهه جو ثبوت آهي. عنايت بلوچ جي سفرنامي جي وري اها خوبصورتي آهي ته ٻاهرئين دنيا جا ماڳ مڪان ڏسندو ته اُتي به کيس سنڌ جا ماڳ مڪان اکين اڳيان اچي ويندا. اُتان جي عمارتن، روڊ رستن جي ڀيٽ سنڌ سان ڪندو ويندو. اُتان جي نئين ايئرڪنڊيشنڊ بس ۾ سفر ڪندو ته کيس خيرپور کان پير ڳوٺ يا احمدپور هلندڙ (وايا لُقمان ڦاٽڪ) ڀڳل ٽُٽل بَس ياد اچي ويندي. پئرس جو ايفل ٽاور ۽ ان جي هيٺان وهندڙ صاف سٿري سين ندي ڏسندو ته کيس سکر وارو معصوم شاهه جو منارو ۽ مير واهه ۽ فيض واهه ياد اچي ويندو. سُوٽ بُوٽ ۾ ماڻهو ڏسندو ته کيس سنڌ جي واهڻن جا غريب اٻوجهه ۽ ”ڪلهي ڦاٽل ڪنجرو مٿي اگهاڙو“ وارا ماڻهو دل تي تري ايندا. اهو ئي سبب آهي جو سندس سفرناما سنڌ جي پڙهندڙن ۾ ڏاڍا مقبول ٿيا آهن، حالانڪ سنڌي ادب ۾ سندس بنيادي سڃاڻپ هڪ شاعر طور آهي“.

فضل قلباڻي
”عشق کي شاباس“، ص 170-171