اسان جي ٽن گهرن ۾ سنڌ واريون رهاڻيون
هدايت جو ننڍو پُٽ فاروق جيئن ته شادي شده نه آهي پر گهرداريءَ جي معاملن ۾ عورتن جي ڪِچن وارن ڪمن جو ماهر ٿي ويو آهي، ڇاڪاڻ ته هو هڪ بهترين ڪُڪ پڻ آهي ۽ عورتن جي مقابلي ۾ به وڌيڪ بهتر طعام ٺاهي ويندو آهي. جڏهن ڪچهرين جا ٻه-ٽي ڏينهن اعجاز يا ممتاز وٽ ٿي ويندا هئا ته وري فاروق اسان سڀني کي پنهنجي گهر وٺي ويندو هو ۽ پاڻ ڪوڪنگ ڪري بهترين طعام (Dishes) پيو اسان کي کارائيندو هو. جڏهن گهر وارا اسان کي راندين روندين ۾ مشغول ڏسندا هئا ته پوءِ پاڻ گاڏيون ڪاهي شاپنگ تي هليا ويندا هئا.
مطلب ته منهنجي پُٽ ۽ منهنجن ڀائٽين جي گهرن ۾ ٿيل قربن واريون ڪچهريون دل جي تختيءَ تي هميشه واسطي نقش ٿي ويون آهن ۽ سدائين نقش رهنديون. لاکيڻي لطيف جو بيت ياد پيو آهي:
ڪڙو منجهه ڪڙي، جيئن لوهار لپيٽيو،
منهنجو جيءُ جڙي، سپيريان سوگهو ڪيو.