سئن ائنٽونيو جو سئر
بهرحال اسان اعجاز، ممتاز، فاروق ۽ آءٌ منجهند جو 12 وڳي ڌاران اعجاز جي گاڏيءَ ۾ سئن ائنٽونيو لاءِ روانا ٿياسون. اُتي وڃڻ جا ٻه مقصد هئا، هڪ ته سئن ائنٽونيو جي تاريخي ۽ ثقافتي اهميت واري شهر کي ڏسڻو هو ٻيو ته منهنجي ڀاءُ فيض محمد، جيڪو هينئر يعني 2006ع ۾ تيونس (Tunisia) ۾ پاڪستان جو سفير آهي، جي نياڻي انيتا جي يونيورسٽيءَ کي ڏسڻو هو جتان هن انفرميشن ٽيڪنالاجيءَ ۾ ايم-فل (M.Phil) ڪئي هئي. پورن ٽن ڪلاڪن ۾ سئن انٽونيو پهچي وياسين ۽ سڀ کان پهريون سينٽ ميري (St.Mary) يونيورسٽي جو چڪر لڳايوسين ۽ سڄو ڪئمپس گهميوسين ۽ اُتي خوب فوٽو ڪڍياسين ته جيئن اُنهن فوٽن کي پنهنجي ملڪ ۾ انيتا کي ڏيکاري خوش ڪجي. بهرحال هيءَ يونيورسٽي آمريڪا جي ٻين يونيورسٽين جي ڀيٽ ۾ ايتري وڏي ۽ معياري ناهي. يونيورسٽيءَ جو چڪر لڳائي پوءِ سئن ائنٽونيو شهر جو چڪر لڳايوسين جيڪو آمريڪا جو ستون نمبر ۽ ٽئڪسَس اسٽيٽ جو ٻيو نمبر وڏي آباديءَ وارو شهر آهي. سئن ائنٽونيو جو شهر سينٽ ائنٿني (Saint Anthony) جي نالي پٺيان قائم ٿيو جيڪو بعد ۾ فقط San Antonio جي نالي سان مشهور ٿيو.
هن شهر جو سڀني کان وڌيڪ مشهور هنڌ رِوَر واڪ (River Walk) آهي. ٿوريءَ دير ۾ اسان رور واڪ جي هنڌ تي پهچي وياسين. ڇا ته نظارو هو، بس منهنجي واتان ته فقط سبحان الله جو لفظ نڪتو. باقي اعجاز ۽ ممتاز جي خبر ناهي. وچ ۾ صاف پاڻيءَ جي هڪ ندي آهي جيڪا قدرتي طور نه پر ٺاهيل ندي آهي جتي سڄو ڏينهن ٻيڙيون هلنديون ٿيون رهن ۽ ٻاهر کان آيل سياح ٻيڙين تي چڙهي خوب مزا ماڻن ٿا. اردگرد ننڍا وڏا اسٽور، بارون (Bars) ۽ کائڻ پيئڻ جا ننڍا توڙي وڏا ريسٽورنٽ آهن. رِورواڪ سان گڏوگڏ تمام وڏا ۽ ٿلها وڻ آهن جن جون عمريون 100 سالن کان به مٿي ٻڌايون ٿي ويون. ڪرسمس ۽ نئين سال (New Year) جي موقعن تي هتي ماڻهن جي وڏي پيهه لڳل رهي ٿي. اسان به ٻيڙيءَ تي چڙهي نديءَ جي سئر (River Drive) جو مزو ورتو ۽ خوب Enjoy ڪيوسين. سج لهڻ ويل تائين سئن ائنٽونيو ۾ رهياسين. ان کانپوءِ هوسٽن واپس ورياسين ۽ لڳ ڀڳ رات جو ڏهين وڳي تائين هوسٽن پهچي وياسين.