سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 6290
  • 657
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عنايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ساهان اوڏا سپرين

مئنچيسٽر ايئرپورٽ کان لنڊن ايوسٽن

Manchester Airport to London Euston

عبيده سيد، جنهن جو تفصيلي ذڪر ايندڙ صفحن ۾ ايندو، ٽيليفون تي صلاح ڏني هئي ته اوهان مئنچيسٽر ايئرپورٽ کان ريل ذريعي لنڊن ايوسٽن پهچي، اُتان ٽئڪسي ڪري الفرڊ (Ilford) پهچي وڃجو. مون ائين ئي ڪيو، مئنچيسٽر ايئرپورٽ سان لڳو لڳ مئنچيسٽر ريلوي اسٽيشن به آهي جتي وڃي لنڊن ايوسٽن جي ٽڪيٽ ورتم. منهنجون ٻه وڏيون بئگون سامان سان ڀريل هيون ۽ ٽين منهنجي بريف ڪيس هئي، تنهنڪري وزن ڪافي گهڻو هو. شڪر ٿيو جو هڪ ٽرالي ملي ويئي جنهن تي بئگون رکي ذري گهٽ فرلانگ کن پنڌ هلندو رهيس. نيٺ اهو پليٽ فارم اچي ويو جنهن تي ايوسٽن ڏانهن ويندڙ ريل اچڻي هئي. مغربي ملڪن ۾ ڪُولي ته آهن ڪو نه جيڪي سامان کڻائن. ريل آئي ۽ وڏين تڪليفن سان هڪ هڪ بئگ کڻي ريل ۾ رکيم. لنڊن جي وقت موجب 11:45 تي ريل رواني ٿي ۽ فقط سوا ٻن ڪلاڪن ۾ لنڊن-ايوسٽن ريلوي اسٽيشن تي پهچي ويس. پندرهن ويهن منٽن کانپوءِ ٽيڪسي ملي ويئي، جنهن الفرڊ تائين 50 پائونڊ (لڳ ڀڳ پاڪستاني 7 هزار رپيا) ڪرايو وصول ڪيو، پر ڊرائيور جيڪو هندستاني هو ۽ مون سان صاف اردو ٿي ڳالهايائين، ڏاڍو سٺو ماڻهو ۽ تعاون ڪندڙ هو. جڏهن اسان الفرڊ جي علائقي ۾ داخل ٿياسين ته هن مون کان گهر جي مڪمل ائڊريس ورتي، پر ان جي باوجود اسان هيڏي هوڏي ڦرندا پيا وتون ۽ صحيح هنڌ تي نه پيا پهچون. نيٺ مون عبيده کي فون ڪيو ۽ ٻڌايومانس ته اوهان جي علائقي ۾ ته پهچي ويا آهيون پر اوهان جي گهر تائين نه پيا پهچي سگهون ته هڪدم عبيده چيو: ”ڊرائيور کي فون ڏيو ته ائڊريس سمجهايانس“. مون فون ڊرائيور جي هٿ ۾ ڏنو، ڪجهه ڳالهائڻ بعد فون بند ڪري ڊرائيور چيو: ”سائين اسان ته مئڊم صاحبه جي گهر جي چوڌاري چڪر پيا ڪاٽيون پر اُتي پهچون نه پيا. هاڻي مون ائڊريس چڱيءَ طرح سمجهي آهي ۽ پنجن منٽن ۾ اُتي پهچي وينداسين“. ٿيو به ائين فقط پنجن ستن منٽن ۾ سائوٿ ايسٽ لنڊن جي علائقي الفرڊ ۾ اسان عبيده جي فليٽ جي سامهون وڃي بيٺاسين جتي عبيده ۽ سندس پياري ڌيءُ بِنديا ٻاهر بالڪونيءَ ۾ منهنجي لاءِ واٽون واجهائي رهيا هئا.
عبيده ۽ بِنديا هيٺ لهي آيون، هٿ ملايائون ۽ اچڻ شرط هيڏين وڏين بئگن تي حيرت جو اظهار ڪيائون. بِنديا چيو: ”اَنڪل هي هيڏيون ساريون وڏيون بئگون اوهان ڪيئن کنيون هونديون. آءٌ ته حيران آهيان ته اوهان هيڏو بار کڻڻ ڪيئن Manage ڪيو هوندو“.
بهرحال پوءِ عبيده وارن جي گهر اندر داخل ٿياسين. مون کي ڏسي ڏاڍا خوش ٿيا ۽ مان به ساڻن ملي اوتروئي خوش هوس.