لنڊن کان ڪراچي
اڄ فيبروري 2006 جي 12 تاريخ هئي. اڳ اهو طئي ٿيو هو ته ڀاءُ علي اڪبر ميمڻ مون کي هيٿرو ايئرپورٽ تي ڇڏي ايندو، پر ٻه ڏينهن اڳ روٽي ريسٽورنٽ جي ڊنر ۾ ٿيل ملاقات ۾ ڊاڪٽر عبداللطيف سومري چيو ته جيئن ته کيس هونئن ئي ڪنهن دوست کي وٺڻ لاءِ ايئرپورٽ تي وڃڻو هو تنهنڪري آءٌ اڪبر صاحب کي تڪليف نه ڏيان، بلڪ هو ئي مون کي هوائي اڏي تي پهچائيندو. ڊاڪٽر عبداللطيف سومرو ٺيڪ 1:30 منجهند جو مون وٽ پهچي ويو ۽ اسان 3:00 وڳي تائين هيٿرو ايئرپورٽ پهچي وياسين. ڊاڪٽر صاحب جو شڪريو ادا ڪري کيس خداحافظ چئي ايئرپورٽ جي اندر داخل ٿيس. منهنجي سامان جو وزن گهربل وزن کان 40 ڪلو مٿي هو، جنهن لاءِ چيائون ته 80 پائونڊ ڏيڻا پوندا. مان ڏاڍو پريشان ٿي ويس. چوندا آهن ته ”چڱو لکيو جن، مندو سي نه پسن“. سو ڏٺم ته منهنجو پراڻو دوست ڊاڪٽر ش-ح-زيدي سامهون نظر آيو. دل ۾ چيم خدا ڪري ان وٽ به گهڻو سامان نه هجي. وڃي مليومانس، مون کي ڏسي ڏاڍو خوش ٿيو. پڇيومانس سامان گهڻو ته ڪو نه اٿئي؟ ته هڪدم پڇيائين: ”اووَر ويٽ جو مسئلو آهي ته پرواهه ئي نه ڪر. مون وٽ فقط هڪ بئگ آهي جنهن جو وزن 15 ڪلو به مس ٿيندو، سو فڪر نه ڪر“. نيٺ ڊاڪٽر زيدي ۽ مون ٻنهي جڏهن گڏجي وزن ڪرايو تڏهن به 5 ڪلو مٿي ٿيو پر پوءِ ڪائونٽر تي ويٺل ليڊي مرڪندي چيو ته ايترو وڌيڪ وزن اوهان کي ڇوٽ آهي. بس پنهنجو سفر Enjoy ڪيو ۽ خوش رهو.
اسان جي فلائيٽ پي ڪي 788 پنهنجي وقت کان فقط اڌ ڪلاڪ پوءِ يعني لنڊن جي وقت مطابق شام جو 7 وڳي پرواز ڪيو. ڊاڪٽر زيدي ۽ مون سيٽ به گڏوگڏ ورتي. ڪچهري ڪندا رهياسين. جڏهن رات جي 9:30 وڳي ماني کارايائون ته ماني بس ٺيڪ ٺاڪ لڳي ۽ اوترا گهڻا آئٽم نه هئا جيڪي هوسٽن کان لنڊن ايندي مون برٽش ايئرويز جي اُڏام ۾ واپرايا هئا. مون اها ڳالهه ڊاڪٽر زيدي سان به شيئر ڪئي ته هن به ٺهه پهه منهنجي ڳالهه جي تائيد ڪئي ۽ چيائين ته هو ڪالهه ئي لفٿنسا Lufthansa (جرمني جي ايئرلائين) ۾ ائمسٽرڊم کان لنڊن پهتو هو ۽ ڇا ته هنن اسان کي ڊنر کارائي هئي. چيائين ته پي آءِ اي وارا بس ٻه ٽي آئٽم ڊنر ۾ کارائن ٿا جڏهن ته وڏيون ايئرلائنون ڊنر ۾ 6-7 آئٽم رکن ٿيون. رات جو ٻارهين وڳي ڌاران سيٽون پوئتي ڪري سمهي پياسين ۽ ننڊ وڪوڙي ويئي. خبر تڏهن پيئي جڏهن پاڪستان جي وقت مطابق صبح جو 6 وڳي جهاز ۾ لائٽون ٻري ويون ۽ سڀ جاڳي پياسون. هوسٽيسون خوشبوءَ ۾ ڀڳل گرم ٽوال کڻي آيون جن سان مُنهن ڌوتوسين ۽ ڏهن منٽن اندر فريش ٿي وياسين. صبح جو 6:45 تي هلڪو ناشتو ڏنائون. 7:30 وڳي اعلان ٿيو ته اسان ٿوري وقت ۾ قائد اعظم انٽرنيشنل ايئرپورٽ ڪراچي تي لهڻ وارا آهيون. صبح جو ٺيڪ 8:10 منٽن تي اسان ڪراچي جي هوائي اڏي تي لهي وياسين. ٻاهر نڪتاسين ته منهنجي فيملي ايئرپورٽ تي موجود هئي. ايئرپورٽ کان هدايت جي گهر پهتاسين. پر هدايت پنهنجي پوسٽنگ تي بنگلاديش ۾ هو، البت سندس سڄي فيملي ڪراچيءَ ۾ موجود هئي. هدايت جي گهر، چڪر لڳائي، اڪبر وارن جي گهر چانهه پي، ساڳئي ڏينهن تي حيدرآباد پهچي وياسين ۽ الله پاڪ جا لکين شڪرانا ادا ڪيم جنهن ڪريم جي ڪرم سان هيڏو سارو ڊگهو سفر يعني آمريڪا کان وٺي لنڊن ۽ لنڊن کان پاڪستان جو سفر سولو، سڻائو ۽ آرام آسائش وارو گذريو هو. شڪر الحمدلله.