سفرناما

ساهان اوڏا سپرين

عنايت بلوچ صاحب، سنڌي ٻوليءَ جو بَرجستو ۽ هر دلعزيز شاعر ته آهي ئي آهي، پر هُن پنهنجي دلچسپ نثر ذريعي به پڙهندڙن جي دلين کي موهيو آهي. سندس سفرنامي لکڻ جو انداز هجي يا وري شخصيتن تي لکيل خاڪا هُجن يا ڪتابن جا لکيل مُهاڳَ، عنايت بلوچ صاحب جي تحريرَ پڙهندڙن کي اَڌَ مان هَٿُ ڇڏائڻ ناهي ڏيندي. براڊڪاسٽنگ جي دنيا ۾ عنايت صاحب جو نالو اسان سڀني لاءِ فخر جوڳو رهيو آهي. بلوچ صاحب مختلف وقتن تي آمريڪا جا جيڪي سفر ڪيا آهن، انهن جو احوالُ تمام سُهڻي ۽ مَنَ موهيندڙ انداز ۾ هن ڪتاب ۾ ملي ٿو.

4.5/5.0
6290
657
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
عنايت بلوچ
ڇاپو پھريون

جده کان مڪه مڪرمه

منهنجي خواهش هئي ته جلدي عمري لاءِ حرم شريف هلجي ۽ ڪعبت الله جي زيارت ڪجي پر پوءِ منجهند جي ماني تيار هئي. ماني کائي مڪي شريف لاءِ روانا ٿياسين ۽ فقط ڪلاڪ يا سوا ڪلاڪ ۾ حرم شريف پهچي وياسين. سالها سالن جي دل جي تمنا ۽ اکين ۾ سانڍيل پراڻي آرزو پوري ٿي جڏهن نظرون الله جي گهر ڪعبت الله تي صفا کُپي ويون. اکڙين مان ڳوڙها ڳڙي پيا. اهڙن لمحن ۾ نه آمريڪا ياد رهيو نه لنڊن. هتي جي دنيا ئي نرالي هئي. دل جي ڪيفيت عجيب هئي ۽ سچي ڳالهه اها آهي ته ڪعبت الله تي نظر وجهڻ سان اکين جي آس ڄڻ ڍاپي ئي ڪانه پيئي، بس دل پئي چيو ته ڏسندو ئي رهجي. محمد اسماعيل جهتيال ۽ سندس ڀائر به مون سان گڏ هئا. اسان طواف ڪيو ۽ ست چڪر لڳايا. ان کانپوءِ صفا مروه تي آياسين ۽ اُتي به ست چڪر لڳاياسين. ان کانپوءِ مٿي جي چڳ ڪٽرايسون ته عمرو مڪمل ٿي ويو. عمري جي سعادت حاصل ڪرڻ ۾ اسان کي وڌ ۾ وڌ ٻه-اڍائي ڪلاڪ لڳا هوندا. حجر اسود کي چُمي ڏيڻ جي خواهش به پوري ٿي ته دل ۾ شڪر الحمدلله چيم. واقعي الله پاڪ جا لکين شڪرانا ادا ڪيم جو جڏهن گهر کان آمريڪا لاءِ نڪتو هوس ته پڪو عزم ڪيو هوم ته آمريڪا کان واپسيءَ تي عمرو ضرور ادا ڪندس. الله پاڪ آس پوري ڪئي ۽ حرمين شريفين جي سرزمين جي زيارت نصيب ٿي، ان کانپوءِ جده ۾ اسماعيل صاحب جي گهر واپس آياسين.