شهر: زهر لهجا!
ڳوٺ: گهٽيون واقف، ماڻهو ڄاتل، ڏيک سڃاتل.
اُٿي کاڌل ڪپڙي وانگي تُنَ تُنَ سڀ تَنُ،
ڀڳل آنهري من، ٽڪرا چهرا ڄاتل اڻڄاتل.
آءٌ نه ڀِٽَ ڌڻي، نه ڪپل وستوُ جو شهزادو،
ڪٺور رشتن جون زنجيرون پيرن ۾ پاتل.
کُليل گهٽيءَ ۾، بند درين دروازن جي آڏو،
ڦٽل چپن تي ڳيت اُهيئي ڳاتل اڻ ڳاتل.
ڦُلڻا ڄِڀَ، ڄراٽيل ڄيرو، سِر تي سورج ڇٽ،
ڇُلڻن پيرن هيٺان راهون ڄاتل اڻڄاتل.
مانيءَ ڀور ۽ ڪپڙي ٽُڪرو ناهي سڀ جيون،
جيون ڳَلَ ڳرهاٽيون، جيون ڳوڙها ڳل لاتل.