ڳچيءَ ڳچي وَٽَ- سورَ
ماڻهو ٽيانڊيءَ تَپڻا، ماڻهو ڇيڻا ڀورَ،
مورن سان گڏ مور هُو، چورن سان گڏ چورَ.
چاڙهي چُوڙ وهي رهي، ٽِڪو ڪُرَ مَ لاءِ،
جنهن کي پٺتي موٽڻو، پير مَ پِڙ ۾ پاءِ.
لهرين جي للڪار تي، چڙهنداسين ٿي چنڊ،
ڦاٽل ساٽل سِڙَهه سان، جهاڳينداسين سمنڊ.
اوڻٽيهينءَ اڌ رات جو، ڳچيءَ ڳچيءَ وَٽَ سورَ،
گهٽيءَ گهٽيءَ ۾ شور آ، چونڪ چونڪ تي چورَ.
کامُ نه پَچُ نه رڙ نه رو، ڪنجهه نه ڪسڪ نه ڪُرڪ،
ڀاءُ سڏي، وَڄ سان ڦٽي، ڦٽ تي لوڻ نه ٻُرڪ.