شاعري

ڪرڻي جھڙو پَلُ

”امداد بنيادي طور رومانوي شاعر آهي. هن جي لفظ لفظ، سٽ سٽ، بند بند مان رومانيت جو هڳاءُ پيو اچي. سندس لهجو ٿڌو، ڌِيمو، ڇهندڙ ۽ سڌو (Direct) آهي. ائين جيئن ڄڻ ڪو ڳراٽڙي پائي پيو ڳالهائي. ڪن ۾ هوريان هوريان سُريلي سُس پس پيو ڪري. سندس وار سنواري، تڪي نهاري، پنهنجي مخصوص مُرڪ جي گهراين ۾ لڙڪ لڪائي، من ئي من ۾، ڪڏهن پنبڻن کي، ڪڏهن پيشانيءَ کي، ڪڏهن کاڏيءَ جي جرڪندڙ تِر کي، پنهنجن واراسيل تتل چپن سان پيو چمي. شاعري اها، جيڪا ذهن کي ته ڌوڏي، دهڪائي، لوڙهي، ولوڙي ڇڏي، پر سچ پڇو ته شاعري اها جيڪا خيال کي زندگي ڏئي، سونهن سوڀيا ۽ چنچلتا بخشي، نرم جسم ۽ گرم ساهن سان سينگاري، ائين اچي آڏو بيهاري، جو خود خلقڻهار ڪويءَ کان ڇرڪ نڪري وڃي.“
Title Cover of book ڪرڻي جھڙو پَلُ

برسڻ بن بادَلَ!

برسڻ بن بادَلَ!

برسڻ بن بادَلَ، ڪالهه لنگهي ويا ڪيترا!

پياسا ئي رهجي ويا، اَلا ترايون تَلَ
کُوهر کنڊر ٿي ويا، پٿر ٿي پيا پَلَ
هرڪنهن ماڻهوءَ جي مٿان، کُورن کاڻي کَلَ
ڪالهه ته ڪيڏي هيج مان، کاڌي انگ اُڇَلَ
اَڄُ ته سِجُ مٿي مٿان، پيرين ڌَرِ تَتَلَ
ملير موٽي مارئي، آس اها اَڻجهَلَ
ڪيئن لنگهيا هوندا اَلا، پاڻياريءَ جا پَلَ
ويڙهه وڃي ته کڻي وڃي، لِينگها لِينگها ڳَلَ

برسڻ بن بادَلَ، ڪالهه لنگهي ويا ڪيترا!