دل به نگر آهي
ڳوٺ ڳوٺ آهي يارن جو، شهر شهر آهي يارن جو،
دل کان آخر ڪيڏو ڀڄندين، دل به نگر آهي يارن جو.
هِن اوڻٽهينءَ جي اونداهيءَ ۾، لال لهوءَ جا ڏيئا ٻاري،
منزل ڏانهن وري هڪ ڀيرو، عزمِ سفر آهي يارن جو.
پيٽ ڀريل جي هوندو آهي، چنڊ به سهڻو لڳندو آهي،
هيءَ ڪڻڪ جي ماني ڪانهي ڪا، زخمِ نظر آهي يارن جو.
درد جي ديوار آڪاس آهي، آڪاس کي رت جي پياس آهي،
هي رنگ شفق جو ڪونهي ڪو، خونِ جگر آهي يارن جو.