سِنڌ سارڻي آهي
ڄڻ ته ڪا رسم پارڻي آهي.
لڙڪ سارا ڪٿي رکي گروي،
مُرڪ هڪڙي اُڌارڻي آهي.
اوت ها اوت اڃا به اوت شراب،
سارَ ڪائي وسارڻي آهي.
لاٽ مان لاٽ ٻارڻي آهي،
هيءَ اونداهه ٽارڻي آهي.
زندگي وقت وانگيان ”امداد“،
جنءَ به گذري گذارڻي آهي.
تو ڏٺو ۽ جُڙي وئي ڪَوِتا،
بس پني تي اُتارڻي آهي.
سِنڌ جي سينڌ پهريان سَرتي،
پوءِ پنهنجي سنوارڻي آهي.
سڄي دنيا وسارڻي آهي،
سِنڌ ئي سنڌ سارڻي آهي.