رت جو ريٽو رنگ
ٻُڌي سڀن پر، ڪانه ڪڍي ڪنهن سيرانديءَ کان ٻانهن.
سندءِ من ۾ آدجڳاد کان، اونهي اونهي کڏَ،
ٽڪري ٽڪري روئي روئي، موٽي آيا سَڏَ.
هٿ جا ليڪا آمهون سامهون، رت جو ريٽو رَنگُ،
تو مون گڏجي جيتي آهي، جُڳن جُڳن جي جنگُ.
پکڙي ويندي گهري گهري اُفق اُفق نيراڻِ،
اڃا به اڃا به مکڙيءَ جهڙيون، اکڙيون اوري آڻِ.
سِجُ به لهندو، چنڊ به لهندو، بُکَ نه لهندءِ مُورُ،
دوڏا نڪري ايندءِ سائين، سهي نه سگهندين سُورُ.
جيسين ساهه سِسيءَ ۾ آهي، جڳمڳ آ احساسُ،
تيسين تاءِ امر رهندو هن ڌرتيءَ جو اتهاسُ.
گهايل گهايل پوءِ به اُڏاڻو، ٽيڙوءَ ٽيڙوءَ گيت،
مان ڪوتا جو ڪاڪ ڌڻي هان، سرسوتيءَ جو ميت.