شاعري

ڪرڻي جھڙو پَلُ

”امداد بنيادي طور رومانوي شاعر آهي. هن جي لفظ لفظ، سٽ سٽ، بند بند مان رومانيت جو هڳاءُ پيو اچي. سندس لهجو ٿڌو، ڌِيمو، ڇهندڙ ۽ سڌو (Direct) آهي. ائين جيئن ڄڻ ڪو ڳراٽڙي پائي پيو ڳالهائي. ڪن ۾ هوريان هوريان سُريلي سُس پس پيو ڪري. سندس وار سنواري، تڪي نهاري، پنهنجي مخصوص مُرڪ جي گهراين ۾ لڙڪ لڪائي، من ئي من ۾، ڪڏهن پنبڻن کي، ڪڏهن پيشانيءَ کي، ڪڏهن کاڏيءَ جي جرڪندڙ تِر کي، پنهنجن واراسيل تتل چپن سان پيو چمي. شاعري اها، جيڪا ذهن کي ته ڌوڏي، دهڪائي، لوڙهي، ولوڙي ڇڏي، پر سچ پڇو ته شاعري اها جيڪا خيال کي زندگي ڏئي، سونهن سوڀيا ۽ چنچلتا بخشي، نرم جسم ۽ گرم ساهن سان سينگاري، ائين اچي آڏو بيهاري، جو خود خلقڻهار ڪويءَ کان ڇرڪ نڪري وڃي.“
Title Cover of book ڪرڻي جھڙو پَلُ

ڪُونج ڪٿي ڪُرلائي آهي!

ڪُونج ڪٿي ڪُرلائي آهي!

وُٺي ڏني واڌائي آهي،
سانگين ۾ سَرهائي آهي.

گُونج اڃا گونجي ٿي پيئي،
ڪُونج ڪٿي ڪُرلائي آهي.

ٻن نيرن گهرن نيڻن جي،
ساگر ۾ گهرائي آهي.

سُرخ سلام هجي سسئيءَ تي،
ٽڪر سان ٽڪرائي آهي.

اُن جو پاڻي ڪونه سُڪو آ،
جيڪا اک شرمائي آهي.

مارل لاک رتاڻي لوئي،
پهرن کي پهرائي آهي.

هيل ته سانوڻ رُت ۾ سِنڌو،
لهر لهر لهرائي آهي.

پٺتي تولئه آهه غلامي،
اڳتي بس آجائي آهي.

ڳالهه اُهائي ڳنڍ ٻڌيسين،
سالڪ جا سمجهائي آهي.

جنهن کي رول ”امداد“ چئون ٿا،
سنڌڙيءَ جو سودائي آهي.