تارن ڳاتو ڳيت!
چانڊوڪيءَ جي ساز تي، تارن ڳاتو ڳيت،
ٻنهي ڪنارن ٿي ٻڌو، لهريلو سنگيت.
مان ڳوٺاڻو نينگرو، آوارا رولاڪ،
هيڏي ساري شهر ۾، ساٿي، دوست، نه ميت.
هيڪل هيڪل هانو آ، اُن ۾ تنهنجي هِڪَ،
ڇاتيءَ ۾ ڪا ڇيت ٿي، ڇيڙي سُر سنگيت.
تن گُل، من گُل او پرين، دُهرو آهي داءُ،
پؤن سَٽ ڇَڪو هڻ کڻي، ٻنهي جُڳن کي جيت.
مَکيل چکيل آواز ۾، هڪڙو صاحبلوڪ،
چئي پيو اسٽيج تي: ايءَ نه مارن ريت!
دُونهين ۾ سگريٽ جي، ويڙهيل سيڙهيل آءٌ،
تنهائيءَ جهڙو نه آ، ڪوئي ڪنهن جو ميت.