عشق به خواري آهي!
منهنجي توبهن منهنجي زاري آهي،
تنهنجي ياري به ڪا ياري آهي.
هِن طرف تنهنجي اکين جا الماس،
هُن طرف تخت هزاري آهي.
تنهنجي نيڻن جي تبسم جو قسم،
رات مون روئي گذاري آهي.
هڪ طرف تنهنجي اچڻ جو وعدو،
ٻئي طرف زندگي ساري آهي.
تنهنجي تارن سان ئي آهي آمد،
تنهنجي تارن سان تياري آهي.
زندگي آهه عزيزن کان عزيز،
تنهنجي صورت به ته پياري آهي.
راهه ۾ نيڻ وڇائيبا وڃن،
هن طرف ڪنهن جي سواري آهي.
چنڊ جو روپ، ڪرايُن ڪنگڻ،
زندگي ڪيڏي نه پياري آهي!
جنهن کي حاصل هو ڪڏهن رتبئه خاص،
اڄ اُهو عشق به خواري آهي.
زندگيءَ سان ڪا شڪايت نه ڪيم،
جنءَ به گذري مون گذاري آهي.
حيف آهي جو اُڃيو رهجي وڃين
اڄ ته ”امداد“ بهاري آهي.