.... خونِ جگر آهي ڪٿي!
شاعريءَ جهڙو ڀلا اعليٰ هنر آهي ڪٿي،
پارڪر مَس ۾ مگر خونِ جگر آهي ڪٿي!
سمنڊ سارا مَس ڪيم، ڌرتي پَنو ۽ وڻ قلم،
حال دل جو پوءِ لکيم، پر سربسر آهي ڪٿي!
ڪو سڄي اَڱرين ڪڏهن موٽيو ڪلالن ڪُوءِ مان،
اُن گهٽيءَ ۾ ڌڙ ڪٿي آهي ته آهي سَر ڪٿي!
آهه شهه رڳ کان به ويجهو هُو مگر آهي ڪٿي،
زندگي آهي سفر پر همسفر آهي ڪٿي!
سر ڪرنگهر تي سدائين بار وانگي ڀاسِيو،
سر سَٽيان جاتي وڃي سو سنگ در آهي ڪٿي!
تون سِڌي ناهين ته تنهنجي سِينڌ پڻ ناهي سِڌي،
تو ۾ وَر ناهي ته پوءِ واٽن ۾ وَر آهي ڪٿي!
’الف‘ سان الله، ايشور ’الف‘ سان انسانُ پڻ،
هيترا سارا اکر ههڙو اکر آهي ڪٿي!