شاعري

ڪرڻي جھڙو پَلُ

”امداد بنيادي طور رومانوي شاعر آهي. هن جي لفظ لفظ، سٽ سٽ، بند بند مان رومانيت جو هڳاءُ پيو اچي. سندس لهجو ٿڌو، ڌِيمو، ڇهندڙ ۽ سڌو (Direct) آهي. ائين جيئن ڄڻ ڪو ڳراٽڙي پائي پيو ڳالهائي. ڪن ۾ هوريان هوريان سُريلي سُس پس پيو ڪري. سندس وار سنواري، تڪي نهاري، پنهنجي مخصوص مُرڪ جي گهراين ۾ لڙڪ لڪائي، من ئي من ۾، ڪڏهن پنبڻن کي، ڪڏهن پيشانيءَ کي، ڪڏهن کاڏيءَ جي جرڪندڙ تِر کي، پنهنجن واراسيل تتل چپن سان پيو چمي. شاعري اها، جيڪا ذهن کي ته ڌوڏي، دهڪائي، لوڙهي، ولوڙي ڇڏي، پر سچ پڇو ته شاعري اها جيڪا خيال کي زندگي ڏئي، سونهن سوڀيا ۽ چنچلتا بخشي، نرم جسم ۽ گرم ساهن سان سينگاري، ائين اچي آڏو بيهاري، جو خود خلقڻهار ڪويءَ کان ڇرڪ نڪري وڃي.“
Title Cover of book ڪرڻي جھڙو پَلُ

گيت لکون

آءُ ته گڏجي گيت لکون،
هڪ سِٽ تنهنجي هڪ سِٽ منهنجي.

منهنجا تارا تنهنجو چنڊُ،
ورهاءِ چانڊوڪيءَ جو ونڊُ.
منهنجا لڙڪ ته تنهنجي مُرڪ،
اک جي اک مان هڪ هڪ سُرڪ.
تنهنجا منهنجا مُٺ مُٺ سورَ،
تنهنجا منهنجا پل پل پُورَ.
آهه ٻنهي جو اندر اَڌَ،
منهنجو مَڌَ ته تنهنجي سَڌَ.
تنهنجو ڪاڳر منهنجي مَسُ،
اوتي ڇڏ ڪو امرت رَسُ.
تنهنجي خوشبو منهنجا رنگ،
کولي ڇڏ وارن جا ونگ.
منهنجا چَپَ ته تنهنجو نانءُ،
منهنجي ڏات ته تنهنجو ڏانءُ.

آءٌ ته گڏجي گيت لکون،
هڪ سِٽ تنهنجي هڪ سِٽ منهنجي.