سنڌڙيءَ جهڙو ديس
کِلنديون کِلنديون مکڙِيون، رُوئندي روئندي ماڪَ،
پرهه- پکيئڙا، لاتِيون، گهُلندي گهُلندي هيرَ.
لوڪ نڪو پرلوڪ ۾، ڳوليو لڀندو مُورِ،
جندڙيءَ جهڙي ويس جان، سنڌڙيءَ جهڙو ديسُ.
”ڪارڙو ڪماڙو“ سان، پنندا اَن جي لَپَ،
ڳَلَ ڳچيءَ ۾ جهولڻيون، ڪاش هجون ها ٻار!
چنڊ چڙهئي ٿيا هوڪرا، لڳي سينڍ تي سينڍ،
چند لٿي ڇورن ڇڏي، ونجهه وٽيءَ جي راند.
چهري جي چانڊاڻ ۾، ساهن جي سُرهاڻ،
دوهي جهڙا چَپَ هئا، نيل ڪنول هئا نيڻ.