تنها هئاسين
سفر لاءِ نڪتا هئاسين،
سندءِ در تي ويٺا هئاسين.
هزارن ۾ هڪڙا هئاسين،
۽ پيارن جا پيارا هئاسين.
اوهان ٿورو مُرڪي نهاريو،
زماني ۾ رسوا هئاسين.
اسان زهر جو جام پيتو،
اسين ئي ته دانا هئاسين.
وري اڄ رُٺا ويٺا آهيو،
اڃا ڪالهه پرتا هئاسين.
ڀلا ڪنهن کي سمجهائجي ڇا،
اسين پاڻ اهڙا هئاسين.
سندءِ هيڏي ساري جهان ۾،
ڏٺوسين ته تنها هئاسين!