شاعري

ڪرڻي جھڙو پَلُ

”امداد بنيادي طور رومانوي شاعر آهي. هن جي لفظ لفظ، سٽ سٽ، بند بند مان رومانيت جو هڳاءُ پيو اچي. سندس لهجو ٿڌو، ڌِيمو، ڇهندڙ ۽ سڌو (Direct) آهي. ائين جيئن ڄڻ ڪو ڳراٽڙي پائي پيو ڳالهائي. ڪن ۾ هوريان هوريان سُريلي سُس پس پيو ڪري. سندس وار سنواري، تڪي نهاري، پنهنجي مخصوص مُرڪ جي گهراين ۾ لڙڪ لڪائي، من ئي من ۾، ڪڏهن پنبڻن کي، ڪڏهن پيشانيءَ کي، ڪڏهن کاڏيءَ جي جرڪندڙ تِر کي، پنهنجن واراسيل تتل چپن سان پيو چمي. شاعري اها، جيڪا ذهن کي ته ڌوڏي، دهڪائي، لوڙهي، ولوڙي ڇڏي، پر سچ پڇو ته شاعري اها جيڪا خيال کي زندگي ڏئي، سونهن سوڀيا ۽ چنچلتا بخشي، نرم جسم ۽ گرم ساهن سان سينگاري، ائين اچي آڏو بيهاري، جو خود خلقڻهار ڪويءَ کان ڇرڪ نڪري وڃي.“
Title Cover of book ڪرڻي جھڙو پَلُ

ڇا جو رڙڪو هو!

ڇا جو رڙڪو هو!

پاڌر منجهه پڙاڏو هو،
هو هو هو هو هو هو هو....

دريءَ منجهان ڪو بيٺو هو،
ڪونه هو! هو! ڪونه هو! هو!

من- مهراڻ ته ماٺو هو،
رُڃ ۾ ڇاجو رڙڪو هو؟

هونءَ ته گهڻوئي ڏاهو هو،
ڪانگ ٻِه پيرو ڦاٿو هو.

رستو تي ڪو بيٺو هو،
هُو يا هُن جو پاڇو هو!

تنبوري جي تار ٽُٽي،
روح اڃا مس رِيڌو هو.

ڇاجو حق، ڇاجو انصاف،
جو ڏاڍو سو گابو هو.

سنڌڙي جو مون ساڻ هئي،
جيءَ کي ڪهڙو جوکو هو!

وشال نيلو آسمانُ،
منهنجو جيڏو سرتو هو.

تنهنجي در تي پهچائي،
اهڙو ڪهڙو رستو هو؟

اچرج جو اظهار نه ڪر،
”امداد“ اڻهئي اهڙو هو!