تنها اسين
اڪيلي اڪيلي ۾ دنيا اسين،
۽ ميلي جهميلي ۾ تنها اسين.
اکين ۾ سمندر کڻي ٿا رُلون،
مگر بُوند جي لاءِ پياسا اسين.
جتان ٿا لنگهون آڱريون ٿيون کڄن،
سڄي شهر ۾ آهيون رسوا اسين.
سُرن ۾ سمائي سڀاڻي جو سِڄ،
سمئه جي لتاڙيون ٿا سِيما اسين.
سماياسين گوريءَ جي گهاگهر ۾ ڪيئن،
ستن ساگرن کان به گهرا اسين!
اسان جي سدائين اوهان ڏانهن لُوهَه،
اوهين آهيو ساگر ته دريا اسين.
اوهان لاءِ ڀوتار هر دور ۾،
نه سمجهي سگهو اهڙي ڀاشا اسين.