شاعري

ڪرڻي جھڙو پَلُ

”امداد بنيادي طور رومانوي شاعر آهي. هن جي لفظ لفظ، سٽ سٽ، بند بند مان رومانيت جو هڳاءُ پيو اچي. سندس لهجو ٿڌو، ڌِيمو، ڇهندڙ ۽ سڌو (Direct) آهي. ائين جيئن ڄڻ ڪو ڳراٽڙي پائي پيو ڳالهائي. ڪن ۾ هوريان هوريان سُريلي سُس پس پيو ڪري. سندس وار سنواري، تڪي نهاري، پنهنجي مخصوص مُرڪ جي گهراين ۾ لڙڪ لڪائي، من ئي من ۾، ڪڏهن پنبڻن کي، ڪڏهن پيشانيءَ کي، ڪڏهن کاڏيءَ جي جرڪندڙ تِر کي، پنهنجن واراسيل تتل چپن سان پيو چمي. شاعري اها، جيڪا ذهن کي ته ڌوڏي، دهڪائي، لوڙهي، ولوڙي ڇڏي، پر سچ پڇو ته شاعري اها جيڪا خيال کي زندگي ڏئي، سونهن سوڀيا ۽ چنچلتا بخشي، نرم جسم ۽ گرم ساهن سان سينگاري، ائين اچي آڏو بيهاري، جو خود خلقڻهار ڪويءَ کان ڇرڪ نڪري وڃي.“
Title Cover of book ڪرڻي جھڙو پَلُ

دوستو! مهربانو!

دوستو! مهربانو!


دوستو! مهربانو! خدا واسطي، اهڙي قاتل نظر سان ڏسو ڪينڪي،
ها اسان مفلس تي نه آڱر سڃيو ۽ نه چٿرون ڪريو، هنءَ کلو ڪينڪي.

هن جهان کان مليون زيست کي ظلمتون، سونَ جهڙي سچي پيار کي ذلتون،
ها مُئاسين جياسين اوهان جي ڪري، ۽ اوهان کي به ڪو ڳُڻ لڳو ڪينڪي.

گيت ڳايون ته بدلي ۾ آهون ملن، رقص ڪريون ته پيرن ۾ ٻيڙيون پون،
زخم لڙڪن جا اکڙين کي ڳولن پيا، مهرباني ڪري هت کِلو ڪينڪي.

رات آهي جوان چنڊ چمڪي پيو، تارا جاڳن پيا، وقت مُرڪي پيو،
ٿورو ترسو اڃا ٿورو ترسو اَڃا، منهنجي ٻانهن کان وڇڙي وڃو ڪينڪي.

عاشقيءَ جو سفر، پُرخطر پُرخطر، عشق ئي همسفر، عشق ئي راهبر،
سرڪٽايو ته بسم الله پهرين اوهين، سِر بچايو ته اڳتي هلو ڪينڪي.