سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

ٿائي ڪائونسليٽ ۾ سھولتن جي اڻاٺ

اهڙي ريت جاني کان بہ سوال ڪيا ويا ۽ هن جي ڪاغذن کي بہ غور سان اٿلائي پٿلائي ڏٺو ويو. ان جانچ پڙتال کان پوءِ اهي ڪاغذ بہ قبول ڪيا ويا هيا. جاني کي بہ انتظار ڪرڻ لاءِ چيو ويو هو. پاڻ ٽيئي هاڻي رسيدون وٺڻ جي نالي ماتر انتظارگاھہ ۾ بيھي رهياسين. ”انتظارگاھہ“ ڇا بس کليل آسمان هيٺ اچي بيھي رهياسين. جتي ويھڻ لاءِ بہ هڪ اڌ ڪرسي پئي هئي جنھن تي بہ ڪو نہ ڪو ماڻھو اڳ ۾ ويٺو هو. ڪو بہ معقول ۽ مناسب انتظارگاھہ نہ هيو. مون کي زوردار پيشاب لڳو هو. ان ڪري منھنجا نرا وٺجي ويا ها. سو اتي موجود گارڊ کان پُڇي مان ۽ جاني پرتاب کي رسيدون وٺڻ جي ذميواري سونپي، پارت ڪري واش روم ڏي وياسين. بلڊنگ جو وڏو چڪر ڪاٽي، عمارت جي پٺين پاسي نڪري آياسين. جتي فقط هڪڙو ئي واش روم هيو جيڪو هتان جي ننڍن ملازمن، پٽيوالن، يا وري خاڪروب وغيرہ لاءِ معمولي قسم جو هيو. جاني واش روم ۾ ويو ۽ گم ٿي ويو. جڏهن تہ مون کي زوردار پيشاب لڳو هو. سو منھنجو تہ ان مھل سر پيو وڃي ۽ هاڻي تہ پيشاب روڪي بہ نہ پيو سگهان. پيشاب کي روڪڻ بہ ڪيڏو نہ خطرناڪ آهي. نيٺ ٿوري دير کان پوءِ جاني ٻاهر نڪتو ۽ مون ٿڌو ساھہ ڀري اندر ڌو ڪيو. پيشاب کان پوءِ جڏهن صفا رليڪس ٿيس ۽ ٿڌي دماغ سان سوچڻ لڳس تہ هي ٿائي ڪائونسليٽ جنرل جي آفيس آهي. هتي روزانو ڪيترائي سياح وزٽ ڪرڻ جي غرض سان پري پري کان اچن ٿا. جن کان ڳريون فيون اوڳاڙيون وڃن ٿيون. پر انھن لاءِ پيشاب ڪرڻ جي بہ مناسب جاءِ ڪانھي ۽ ڪنھن بہ قسم جي ڪابہ سھولت ڪانھي. اسان جي حڪومت کي ان طرف ڌيان ڏيڻ گهرجي. منھنجي پاسي ۾ اتان جي اسٽاف جو خاڪروب بيٺو هيو مون هن کان حال احوال وٺڻ شروع ڪيا ۽ ان ڀنگيءَ سان ڪچھري ۾ لڳي ويس.
”نالو ڇا ٿئي؟“
”شهباز“
”ڪڏهن کان ٿو ڪم ڪرين“؟
”ڪافي عرصي کان“
”گهڻي پگهار ٿئي.“
”بس شڪر آ.“
”هتي روز ڪيترا ماڻھو ايندا آهن“؟
”صاحب ! هيئنر تہ سيزن آ، 200 کان 500 تائين.“
مان حيران ٿي ويس، جيڪڏهن گهٽ ۾ گهٽ 200 ماڻھن جو بہ حساب ٻڌجي تہ هڪ ماڻھو کان 12 هزار وٺن ٿا تہ ان حساب سان 24 لک روزانو ٿين ٿا، ايڏي وڏي ڪمائي کان پوءِ بہ ڪا ئي سھولت ميسر نہ آهي ۽ نہ ئي انھن کان ڪو پڇڻ وارو آهي. سرڪار کي گهرجي تہ هن ڪائونسليٽ جنرل کان عوام جي سھولتن جي گهر ڪري.