سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

فروٽ مارڪيٽ جو تازو فروٽ

لائق جا ٿورا مڃندي، هن کان موڪلائي، سامھون واري فروٽ مارڪيٽ ۾ داخل ٿياسين. هن مارڪيٽ ۾ داخل ٿيڻ سان ئي، تازي فروٽ جي خوشبوءِ اسان جي روحن ۽ ساهن ۾ وڻ ويڙهي جيان وڪوڙي ويئي. هن فروٽ مارڪيٽ جو نالو Banzaan Fresh Market هيو. هر قسم جو تازو فروٽ ڪاٺ جي صندلن، اسٽالن، دڪانن ۽ ريڙهن تي پلاسٽڪ جي پيتين ۾ ترتيب سان سجائي رکيو ويو هيو. اسان جي سامھون فروٽ جو تمام وڏو دڪان هيو، جنھن جي صفائي ۽ تازي فروٽ جي خوشبوءِ اسان کي پاڻ ڏانھن متوجھہ ڪيو هيو. هن مارڪيٽ جي هر اسٽال تي عورت ئي فروٽ وڪرو ڪري رهي هئي. هن وٽ تازا انب، وڏا وڏا ٺوٺ جيڏا ڪيلا، ڪيوي جو فروٽ، اناناس، ڏاڙهون، چڪون، نانگ جي کل وارو ”سنيڪ اسڪن“، ڊريگن، نارنگي، ڪارا ٻير، چيري، دُرئين، گري فروٽ، پپيتو ۽ وڏا وڏا انگور پيل هيا. ان کان علاوہ هڪڙو فروٽ ڳاڙهي نارنگي رنگ جوآلو بخاري جي سائيز جو بہ پيل هيو، جنھن تي تمام گهڻا سنھا سنھا بُج هيا. مون اهو فروٽ هٿ ۾ کڻي ان عورت کان پڇيو تہ،” هي ڪھڙو فروٽ آهي؟“ هن نالي ٻڌائڻ بنا ئي، ان فروٽ کي هٿ سان کل لاهي، ان جي اندران سفيد سفيد ڳر جو فروٽ مون کي کائڻ لاءِ ڏنو. مون ان سفيد ڳر کي اڃان بہ ٻہ اڌ ڪيو تہ ان مان هڪڙي ڪاري رنگ جي ککڙي نڪتي. مون جڏهن اهو کاڌو تہ ان جو ذائقو مون کي ليچي جھڙو لڳو. جيڪو ڏاڍو سوادي ۽ مٺو هيو. ان جو اڌ ڪلو ورتوسين. ان مھربان عورت ان فروٽ جو نالو بہ ٻڌايو پر مون کي هيئنر ياد نہ ٿو اچي. ان کان علاوہ هن کان اناناس بہ ورتوسين. جنھن کي هن تمام بھترين نموني ۽ ڪاريگري سان ڇلي، کل لاهي، ان جا ٽڪرا ٽڪرا ڪري شاپر ۾ وجهي ڏنو، ان شاپر ۾ چھنبدار ڪاٺ جا اسٽڪ پڻ وجهي ڏنا. پاڻ سڀ دوست ان خيال جا هياسين تہ هي فروٽ هلي پنھنجي هوٽل جي ڪمرن ۾ کائون ٿا.
اتان ٻاهر نڪري آياسين تہ رستي ۾ لذيذ خوشبو آڌر ڀاءُ ڪيو، هتي بہ نوجوان ناري مڇي جا پيس تئي تي فرائي ڪري رهي هئي، جن جي خوشبو ئي ايڏي لذيذ هئي تہ انھن جو ذائقو ڇا هوندو. پر منھنجي دل ان فراءِ ڪرڻ واري تيل جي معيار تي مطمئن نہ ٿي، ڇو تہ فٽ پاٿ تي ويھي اهي شيون کپائڻ مان ئي لڳي پيو تہ تيل جي ڪوالٽي ٻہ نمبر آهي. جيتوڻيڪ هن عورت اسان کي سڏ ڪري چيو تہ،”ڏاڍي مزيدار مڇي اٿوَ، هڪ دفعو آزمايو.“ پر ڊاڪٽر راضي نہ ٿيو، سو ان مڇي کي آزمائڻ بنا ئي هوٽل تي پھچي فروٽ کي فرج ۾ رکي ڇڏيوسين. جيتوڻيڪ اسان کي اهو فروٽ اوڏي مھل ئي کائڻو هيو، ڇو تہ تازو ڪٽيل فروٽ نہ کائجي ۽ فرج ۾ رکي ڇڏجي، اها اسان سان نہ پر فروٽ ۽ فرج سان بہ وڏي زيادتي هئي ۽ ٻيو تہ اسان سان بہ. ڇو تہ گهڻي گهمڻ جي ڪري بک بہ گهڻي لڳي هئي. پر اهو فروٽ اسان لاءِ شجر ممنون هيو. سوال اهو هيو تہ اهو فروٽ آخر فرج ۾ ڇو رکيوسين. کاڌوسين ڇو نہ. ان سوال جو جواب نہ ڊاڪٽر وٽ هيو ۽ نہ ئي مون وٽ. ممڪن آهي تہ ان جو صحيح جواب پرتاب ۽ پياري جاني وٽ هجي.
هاڻي بک بہ اچي ورايو هو، سو وهنجي سھنجي، فريش ٿي، تيار ٿي، ڪپڙا مٽائي، هيٺ بانگلا اسٽريٽ ۾ لٿاسين. بک ۾ پنڌ ڪندا، هلندا هلندا، ڪي ايف سي ڳوليندا، پڇندا پڇندا، گوگل جي گول چڪر ۾ ڪٿان کان ڪٿي اچي نڪتا هياسين. هي بہ تمام وڏو مال هيو پر ان وقت بند ٿي رهيو هيو. ان مال ۾ ئي ڪي ايف سي جو دڪان هيو. جيڪا کليل هيو. ڪي ايف سي ۾ داخل ٿيڻ سان ئي، چڪن بروسٽ جي خوشبو اسان جو آڌر ڀاءُ ڪري بُک کي آسرو ڏنو، جنھن جي ڪري اسان جي جسم ۾ ساھہ پئجي ويو هو. نہ فقط اسان جي جسم ۾، پر اسان جي جسم جي هر حصي ۾ جان اچي ويئي هئي.