سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

سِک جي همدردين ۾ بد نيتي

صبح جو اٿندي اٿندي تقريبن ڏھہ ٿي ويا ها. ان ڪري وري بہ ان سک جي هوٽل تي ناشتي لاءِ اچي نڪتاسين. هن کان اسان بينڪاڪ جي ڪنھن سٺي هوٽل جو پڇيوسين. جنھن تي هن مختلف هوٽلن جو ٻڌايو پر ان جا ريٽ آسمان سان ڳالھيون ڪن پيا. پر جڏهن اسان هن کي ”سليپ ائينڊ سائونڊ“ sleep & sound هوٽل جو ٻڌايو تہ هن اسان کي مايوس ڪندي چيو تہ،”هي هوٽل بيڪار آهي، ڪنھن نہ ڪم جي آهي. شھر ۾ تہ آهي ئي ڪون. شھر کان پري ڪنھن ٻھراڙي ۾ آهي، ان ۾ توهان ڇو بڪنگ ڪرائي.“ اسان سمجهي ويا هياسين تہ هي همراھہ پنھنجي ڪميشن جي چڪر ۾ اسان کي مايوسي جي ڌٻڻ ۾ ڌڪڻ چاهي ٿو. اسان هن جي بدنيتي واري عنصر کي اتي ئي پروڙي ورتو هو.
هن جي من ۾ لالچ جو طوفان گهُلي هلچل مچائي رهيو هو، ان ڪري هن وڌيڪ پنھنجي همدردي جي آڙ ۾ لالچ/حرص کي ظاهر ڪندي مھربان ٿيو تہ،” تہ مان توهان کي هتان کان ٽيڪسي بہ بڪ ڪرائي ڏيندس، جيڪا انتھائي سستي اگهہ ۾ هوندي.“ هن وڏي ڪوشش ڪئي تہ اسان جو همدرد ٿئي ۽ پنھنجون کوکليون همدرديون اسان سان ظاهر ڪندي، پنھنجو اعتماد بحال رکي، سو ان ڏس ۾ هن ٻيھر چيو،”مان توهان جا سڀ ڪم ڪري سگهان ٿو، توهان جو ڪو بہ ڪم هجي بس توهان مون کي هن فون نمبر تي اطلاع ڪيو. توهان جو ڪم ٿي ويندو.“
هن پنھنجو ڪارڊ ڏيندي چيو. جيتوڻيڪ هن جو ڪارڊ اسان ڪالھہ وٺي ڇڏيو هو. پر هي ڀروسي جوڳو ماڻھو نہ هيو. ڇو تہ جڏهن اسان هتان کان بينڪاڪ وڃڻ لاءِ ڪنھن ٽيڪسي جي ڊرائيور کان ريٽ معلوم ڪيا تہ اهي هن جي ٻڌايل پئسن کان اڌ کان بہ گهٽ هيا. جنھن مان معلوم ٿيو هي سک نوسرباز آهي ۽ ڪميشن جي لالچ ۾ ايندڙ لالچي ڪوئو آهي.
اسان هن جي هوٽل ۾ ناشتو پورو ڪري ٻاهر نڪري آياسين.
رستي تي هلندي هلندي ڪنھن راھہ ويندڙ مسافر کان پڇيوسين تہ، ”هتي گوتم ٻُڌ جو مجسمو ڪٿي آهي.“ هڪڙي همراھہ مٿاهين چاڙهي ڏانھن اشارو ڪندي چيو تہ ،” سڌو هليا وڃو، ان طرف آهي، پر توهان کي ٿورو پنڌ ڪرڻو پوندو.“
اسان سڀئي هن جي ڏيکاريل طرف ڏانھن نڪري وياسين ۽ پنڌ ڪندا، ڪچھري ڪندا هلندا رهياسين. پنڌ ٿورو نہ هيو پر ڪافي گهڻو هيو. جنھن واقعي ئي ٿڪائي وڌو هو. پر پرتاب تي پنڌ جو ڪو بہ اثر نہ ٿيو هو. هو اڳي کان بہ اڳرو هيو. هو تڪڙيون وکون کڻي تيزي سان چاڙهي چڙهي رهيو هو. جيڪو اسان جي لاءِ ڏاڍو ڏکيو هو. ڏکيو ان ڪري هيو تہ هي سڌو پنڌ نہ هيو، بلڪ تمام وڏي اڀڪپري هئي، جبل هيو، جيتوڻيڪ مٿي وڃڻ لاءِ روِڊ هيو، پر هيو مٿي چڙهڻ وارو پنڌ.