سِک جي همدردين ۾ بد نيتي
هن جي من ۾ لالچ جو طوفان گهُلي هلچل مچائي رهيو هو، ان ڪري هن وڌيڪ پنھنجي همدردي جي آڙ ۾ لالچ/حرص کي ظاهر ڪندي مھربان ٿيو تہ،” تہ مان توهان کي هتان کان ٽيڪسي بہ بڪ ڪرائي ڏيندس، جيڪا انتھائي سستي اگهہ ۾ هوندي.“ هن وڏي ڪوشش ڪئي تہ اسان جو همدرد ٿئي ۽ پنھنجون کوکليون همدرديون اسان سان ظاهر ڪندي، پنھنجو اعتماد بحال رکي، سو ان ڏس ۾ هن ٻيھر چيو،”مان توهان جا سڀ ڪم ڪري سگهان ٿو، توهان جو ڪو بہ ڪم هجي بس توهان مون کي هن فون نمبر تي اطلاع ڪيو. توهان جو ڪم ٿي ويندو.“
هن پنھنجو ڪارڊ ڏيندي چيو. جيتوڻيڪ هن جو ڪارڊ اسان ڪالھہ وٺي ڇڏيو هو. پر هي ڀروسي جوڳو ماڻھو نہ هيو. ڇو تہ جڏهن اسان هتان کان بينڪاڪ وڃڻ لاءِ ڪنھن ٽيڪسي جي ڊرائيور کان ريٽ معلوم ڪيا تہ اهي هن جي ٻڌايل پئسن کان اڌ کان بہ گهٽ هيا. جنھن مان معلوم ٿيو هي سک نوسرباز آهي ۽ ڪميشن جي لالچ ۾ ايندڙ لالچي ڪوئو آهي.
اسان هن جي هوٽل ۾ ناشتو پورو ڪري ٻاهر نڪري آياسين.
رستي تي هلندي هلندي ڪنھن راھہ ويندڙ مسافر کان پڇيوسين تہ، ”هتي گوتم ٻُڌ جو مجسمو ڪٿي آهي.“ هڪڙي همراھہ مٿاهين چاڙهي ڏانھن اشارو ڪندي چيو تہ ،” سڌو هليا وڃو، ان طرف آهي، پر توهان کي ٿورو پنڌ ڪرڻو پوندو.“
اسان سڀئي هن جي ڏيکاريل طرف ڏانھن نڪري وياسين ۽ پنڌ ڪندا، ڪچھري ڪندا هلندا رهياسين. پنڌ ٿورو نہ هيو پر ڪافي گهڻو هيو. جنھن واقعي ئي ٿڪائي وڌو هو. پر پرتاب تي پنڌ جو ڪو بہ اثر نہ ٿيو هو. هو اڳي کان بہ اڳرو هيو. هو تڪڙيون وکون کڻي تيزي سان چاڙهي چڙهي رهيو هو. جيڪو اسان جي لاءِ ڏاڍو ڏکيو هو. ڏکيو ان ڪري هيو تہ هي سڌو پنڌ نہ هيو، بلڪ تمام وڏي اڀڪپري هئي، جبل هيو، جيتوڻيڪ مٿي وڃڻ لاءِ روِڊ هيو، پر هيو مٿي چڙهڻ وارو پنڌ.